Η εκλογή επικεφαλής της "Δημοκρατικής Συμπαράταξης". Κριτήρια επιλογής και προυποθέσεις επιτυχίας.

Oλοκληρώθηκε η διαδικασία κατάθεσης υποψηφιοτήτων για την εκλογή του επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Μπορεί ο αριθμός των 10 υποψηφίων να φαντάζει μεγάλος, όμως προσωπικά θεωρώ ότι οι πολλές -και από διαφορετικούς χώρους- υποψηφιότητες ενισχύουν το "άνοιγμα" της παράταξης και άρα, κρίνονται θετικά.

Ανάμεσα στους υποψηφίους υπάρχουν τόσο

γνωστά (και αξιόλογα), όσο και λιγότερο γνωστά ονόματα, ώστε η επιλογή να προϋποθέτει την αναζήτηση εκπλήρωσης κάποιων  κριτηρίων.

Κριτήριο 1ο: Η κρίσιμη διετία 2009-2011.

Στην κρισιμότερη, για το ίδιο το ΠΑΣΟΚ αλλά και τη χώρα, διετία έχει μεγάλη σημασία ποιος λειτούργησε ενισχύοντας τον λαϊκισμό και ποιος, την ώρα που κατέρρεε η παράταξη εκλογικά, έστριβε δια του αρραβώνος.

Κριτήριο 2ο: Η ενότητα του χώρου

Έχει σημασία εάν οι υποψήφιοι στη διαδρομή τους υπερασπίστηκαν την ανάγκη ενός "καθαρού χώρου" ή εάν ήταν υπέρ ενός πολυσυλλεκτικού φορέα, όπως ιδρύθηκε και μεγαλούργησε επί Ανδρέα Παπανδρέου.

Κριτήριο 3ο: Η στάση απέναντι στις διαδικασίες του χώρου.

Έχει σημασία εάν οι υποψήφιοι στο πρόσφατο παρελθόν και μέσα στις διαδικασίες λειτούργησαν με τη λογική των "στρατών" και τη λογική του αποκλεισμού ή εάν προσπάθησαν να ενισχύσουν τις δημοκρατικές διαδικασίες (όσο αυτό είναι φυσικά εφικτό στα ελληνικά κόμματα, τα οποία χαρακτηρίζονται από έλλειμμα δημοκρατικής λειτουργίας).

Κριτήριο 4ο: Η συνεργασία με ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ

Η εκ προοιμίου δήλωση συνεργασίας με το ένα ή το άλλο κόμμα είναι πολιτικά λάθος και εκλογικά καταστροφικό. Η οποία  συνεργασία, όταν και αν κριθεί αναγκαία, θα πρέπει να στηρίζεται σε προγραμματικές συγκλίσεις και θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό και από τα αποτελέσματα της εκλογικής αναμέτρησης. Η απόσταση από τη συντηρητική "αριστερά" του ΣΥΡΙΖΑ και την συντηρητική ΝΔ πρέπει να είναι ίδια. Δεν είναι τυχαίο πως κανένα από τα δυο κόμματα στο διάστημα από το 2012 μέχρι σήμερα δεν προχώρησε σε κάποια ουσιαστική  μεταρρύθμιση.

Κριτήριο 5ο: Η συνέχεια του χώρου

Ο χώρος είτε με ενιαίο σχήμα αργότερα, είτε ως συμπαράταξη οφείλει να έχει συνέχεια. Το άνοιγμα του είναι μεν επιβεβλημένο και αποτελεί ορθή επιλογή, όμως η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που αυτοπροσδιορίζονται προσκείμενοι στην "κεντροαριστερά" θα συνεχίσουν να συμμετέχουν σε αυτό αν νιώσουν ότι  θα υπάρχει συνέχεια της διαδρομής και το πρόσωπο  που θα εκλεγεί  επικεφαλής θα ταυτίζεται με τη διαδρομή αυτή.

Προϋποθέσεις επιτυχίας 

Το νέο εγχείρημα, όσο και αξιόλογος να είναι ο επικεφαλής, θα πρέπει για να έχει προοπτική και να στηρίζεται σε θέσεις με τις οποίες θα ταυτιστεί μέρος της ελληνικής κοινωνίας  στην οποία απευθυνόμαστε. Θέσεις που θα προωθούν λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι "μη προνομιούχοι", η πάλαι πότε μεσαία τάξη, θα δίνει ίσες δυνατότητες σ όλους στην υγεία, στην εκπαίδευση, στην εργασία. Θα μιλάει την γλώσσα της αλήθειας μακριά από λαϊκισμούς και ιδεοληψίες. Θέσεις για ένα κράτος δικαίου.

Ο επικεφαλής πρέπει να εγγυάται ότι μπορεί - αμέσως μετά την εκλογή του -να οδηγήσει σε έναν ουσιαστικό διάλογο με στόχο τη σύνθεση απόψεων ώστε να καταλήξει σε συγκεκριμένες θέσεις και πρόγραμμα οι οποίες:

• Θα απαντούν με ειλικρίνεια σε ανοιχτά και υπαρκτά προβλήματα και ερωτήματα μεγάλου μέρος της κοινωνίας,
• Θα δίνουν ξεκάθαρο στίγμα διαφοροποίησης από τους άλλους κομματικούς σχηματισμούς και αυτό όχι σε θεωρητικό επίπεδο 
• Θα δίνουν απαντήσεις για το σήμερα, αλλά και για την μετά το τέλος της συμφωνίας δανεισμού από την Ε.Ε. και ΔΝΤ που κάποτε φυσιολογικά θα έρθει.
• Θα δίνουν πάνω απ όλα πειστικές απαντήσεις σε μια κουρασμένη και δύσπιστη κοινωνία. Δεν αρκεί να  μιλά κανείς γενικά και αόριστα για "ανάπτυξη", αλλά  να προσδιορίζει συγκεκριμένες επιλογές και τα αποτελέσματά τους.
• Δεν αρκεί μια εξαγγελία ότι θα μειωθεί π.χ. ο ΕΝΦΙΑ εάν δεν υπάρχει σαφές χρονοδιάγραμμα που θα εξηγεί πότε και πως θα γίνει αυτό.

Αυτό ακριβώς το πρόγραμμα να κάνει ορατές τις διαφορές τις μεγάλης δημοκρατικής παράταξης από τους άλλους πολιτικούς χώρους, να δίνει την απάντηση σε όσους βλέπουν τον χώρο συμπλήρωμα είτε του νεοκαραμανλικού συντηρητισμού του ΣΥΡΙΖΑ,  είτε της άκρως νεοφιλελεύθερης Ν.Δ. 

Φυσικά, εξίσου σημαντικό για το όλο εγχείρημα της διαδικασίας εκλογής αρχηγού είναι  η στάση όλων των υποψηφίων, μετά το αποτέλεσμα και το κατά πόσο θα το σεβαστούν. 

Γιατί είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία της δημοκρατικής παράταξης του Ανδρέα Παπανδρέου να βρει ξανά το βηματισμό  της, το λόγο που ιδρύθηκε, την υπεράσπιση των κοινωνικών αιτημάτων .