Ξεκίνησε η δίκη για την απαγόρευση του NPD στην Γερμανία

Χθες, 1η Μαρτίου, ξεκίνησε στο Ομοσπονδιακό Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας η διαδικασία συζήτησης του αιτήματος του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου (Bundesrat) για την απαγόρευση του ακροδεξιού κόμματος NPD.

Είναι η δεύτερη συνταγματική διαδικασία. Η πρώτη αίτηση είχε γίνει από την κυβέρνηση του Καγκελαρίου Σρέντερ το 2001 - στη συνέχεια την αίτηση κατέθεσαν  η Ομοσπονδιακή Βουλή και το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο (εκπρόσωποι των 16 κρατιδίων).
Η δίκη τότε είχε διακοπεί λίγες μέρες μετά την έναρξή της (2003) γιατί το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρες έκρινε ότι καθώς στα ηγετικά κλιμάκια της συμμετείχαν πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών δεν μπορεί να κρίνει αν και πόσο επηρέασαν τελικά αυτοί σε αξιόποινες πράξεις το συγκεκριμένο κόμμα.
Έτσι, δεν προχώρησε ποτέ σε δίκη επί της ουσίας για την απαγόρευση του κόμματος.
Η νέα διαδικασία στην οποία συμμετέχει μόνο το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο ξεκίνησε χθες.
Ο Πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου, Stanislav Tillich, αφού αναφέρθηκε στο ρόλο του NPD, πήρε θέση κατά την ομιλία του απαντώντας και σ όσους έχουν αντιρρήσεις στην απαγόρευση ενός κόμματος.
Επισήμανε δυο λόγους που πρέπει να αποφασιστεί η απαγόρευση του ακροδεξιού κόμματος.
Πρώτον, γιατί μια απαγόρευση θα απαγόρευε και όλες τις παράλληλες οργανώσεις.
Δεύτερον, γιατί όπως επισήμανε ο Πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου, την ακροδεξιά  την πολεμούν με εφόδια την παιδεία και την εκπαίδευση και με προγράμματα που θα οδηγήσουν πολλά στελέχη του κόμματος να αποσυρθούν, όμως, με τον τρόπο αυτό.  μειώνεται ο κίνδυνος, αλλά δεν εξαλείφεται.

Τέλος, με αφορμή και με το προσφυγικό και την άνοδο του AfD στη συζήτηση πρέπει να τεθεί ένα νέο δεδομένο. Ποιος είναι πιο επικίνδυνος; 
Το γνωστό NPD, το οποίο για υποστηρίζει κάποιος ταυτίζεται με τις ναζιστικές του απόψεις ή το AfD, που παρά το κάλυμμα του πατριωτισμού δεν υπολείπεται σε τίποτε από το NPD ; 
Ποιος είναι πιο επικίνδυνος να παρασύρει «αθώους» πολίτες στη βία, το NPD ή η PEGIDA; 
Και μια απαγόρευση του NPD που θα οδηγήσει τα στελέχη του;

Σίγουρα υπάρχει και αντίλογος. Είναι γεγονός ότι όταν κάτι κηρύσσεται παράνομο αποτρέπει ανθρώπους που κατατάσσουν τον εαυτό τους στους «νοικοκυραίους» από  το να συμμετέχουν. 
Δυσκολεύει τη χρηματοδότηση και την ευχέρεια κινήσεων.
Αλλά τελικά, δεν λύνει το πρόβλημα. 
Άλλωστε, υπάρχουν κι εκείνοι που έλκονται από το παράνομο.