H δεύτερη ήττα της κοινωνίας μας (με τη «βοήθεια» της Ε.Ε.) ;

Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και το προσφυγικό, από όσα όλα δείχνουν, μας οδηγεί σε μια νέα, μετά το 2010, κοινωνική ήττα.

Βέβαια και αυτή τη φορά με τη "βοήθεια" της Ε.Ε.

Το 2010, η Ε.Ε. όταν δεν αντέδρασε έγκαιρα και καθυστέρησε χαρακτηριστικά να δηλώσει τη στήριξη της στην ελληνική οικονομία, άφησε τις αγορές να χτυπούν ανελέητα την χώρα μας. Η Ελλάδα απέκτησε  έναν αμείλικτο αντίπαλο, τον χρόνο. Έτσι, αναγκάστηκε να παίρνει αποφάσεις με πίεση και σε ασφυκτικά χρονικό πλαίσιο.

Από τότε, άνοιξε ο ασκός του Αιόλου για κάθε είδους συνωμοτικές και υπερβολικές κοσμοθεωρίες, οι οποίες επιβλήθηκαν αναδεικνύοντας έναν τεράστιο λαϊκισμό, οδήγησε από την θεωρία του ψεκασμού μέχρι και τον ισχυρισμό ότι … "δεν χρωστάμε τίποτε". Αυτός ο λαϊκισμός και ο φανατισμός που επικράτησε οδήγησε να μην τολμά κανείς να μιλήσει ούτε για τα άκρως αυτονόητα π.χ. την καταδίκη του εμπρησμού της Marfin.

Όμως, το χειρότερο από όσα επικράτησαν ήταν η αντίληψη ότι, για όλα και τα πάντα, την ευθύνη έχουν οι άλλοι. Οι "ξένοι", οι "κακοί", οι "σχεδιαστές της καταστροφής" της χώρας μας. Με τον τρόπο αυτό δεν είχαμε σαν χώρα τη δυνατότητα να αντισταθούμε και να αντικρούσουμε τα πραγματικά τραγικά λάθη των ξένων, αφού υιοθετήσαμε στην όποια συζήτηση τη θεωρία ότι ,,εσείς και μόνο εσείς φταίτε».

Δυστυχώς, τώρα βιώνουμε μια επανάληψη σε άλλο επίπεδο. Αυτή τη φορά με το προσφυγικό. Σαφώς και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην προσπάθειά της να δείξει «ευαισθησία που οι άλλοι δεν είχαν» πόνταρε στο γεγονός ότι οι πρόσφυγες, όσοι και να περάσουν από τα ελληνικά σύνορα, δεν επρόκειτο να παραμείνουν στη χώρα μας. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τόσο οι "κουτόφραγκοι" να το αντιληφθούν, όσο και το χειρότερο, να μην ληφθεί μέριμνα για καμία υποδομή και σχεδόν ένα χρόνο μετά το ξεκίνημα τον μεγάλων προσφυγικών ροών , η Ελλάδα να τους στοιβάζει στην πλατεία Βικτωρίας. Γιατί απλά κυριάρχησε η λογική ότι είναι "περαστικοί". Βέβαια είναι υπερβολικό από την άλλη πλευρά να ισχυρίζεται κανείς ότι οι πρόσφυγες ξεκίνησαν την διαδρομή της προσφυγιάς τους λόγω ΣΥΡΙΖΑ.

Στο μεταναστευτικό όμως, μερίδα του λέοντος στην ευθύνη φέρει και η καθυστερημένη αντίδραση της Ε.Ε. Για άλλη μια φορά δεν μπόρεσε να προλάβει τα γεγονότα ή τουλάχιστον, να τα αντιμετωπίσει έγκαιρα. Γιατί δηλαδή περίμεναν 18 μήνες να πάρουν έστω αυτές τις αμφισβητούμενες αποφάσεις; Περίμεναν μήπως να σταματήσουν οι ροές των προσφύγων χωρίς να σταματήσει ο πόλεμος;

Όμως και στην περίπτωση αυτή, η ζημιά στη χώρα μας είναι στο επίπεδο της ίδιας της κοινωνίας και δυστυχώς, όπως δείχνουν τα γεγονότα θα περάσει καιρός να ξεπεραστεί. Γιατί το αποτέλεσμα είναι η έξαρση του εθνικισμού και της ξενοφοβίας. Και όποια προσπάθεια γίνεται να υπάρξει μια ισορροπία από τους ίδιους του πολίτες χτυπιέται από τα όσα συμβαίνουν με τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους και τις τρομοκρατικές επιθέσεις που ενισχύουν τον φανατισμό και την βία.

Αν θέλουμε να είμαστε αισιόδοξοι μπορούμε να ελπίσουμε ότι σύντομα θα τελειώσει ο πόλεμος και ότι η Διεθνή Κοινότητα συνολικά (και όχι μόνο η Ε.Ε.) θα αντιμετωπίσει τα θέματα αφενός σεβόμενη τις τεράστιες δυσκολίες των ανθρώπων που τρέπονται σε φυγή από τον πόλεμο για να μπορέσουν να επιβιώσουν και αφετέρου να αντιμετωπίσει τους δικαιολογημένους φόβους των πολιτών από την τρομοκρατία και να δείξει στις κοινωνίες ότι δεν χρειάζεται ούτε η Λεπέν, ούτε ο Τράμπ, ούτε κανείς άλλος που θα χρησιμοποιεί το φόβο για να πετύχει το σκοπό και τον ιδεολογικό του στόχο μέσα από το λαϊκισμό και τον φόβο.

Πόσο αισιόδοξοι, όμως, μπορούμε να είμαστε ώστε να μην κριθούμε ως "αιθεροβάμονες";