Η μεγάλη αλήθεια για το αδειανό ... τραπέζι

Μπορεί τα περισσότερα τηλεοπτικά κανάλια (ναι, αυτά που ξαφνικά κάποιοι κατάλαβαν το ρόλο τους) να μην αναφέρθηκαν στον χαιρετισμό του πρώην Πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου, στο συνέδριο του " Ποταμιού" όμως, τα διαδίκτυο μας έδωσε τη δυνατότητα να την παρακολουθήσουμε, όπως και τις άλλες ομιλίες των καλεσμένων.

Γιατί αναφερόμαστε ειδικά στον Γιώργο Παπανδρέου; 

Απλά γιατί επισήμανε μια αυτονόητη κατ τ άλλα παράμετρο, που όσο αργούμε να  κατανοήσουμε δεν θα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ουσιαστικά το πρόβλημα της δημοσιονομικής κρίσης. Όχι, σε επίπεδο αριθμών, αλλά σε επίπεδο ουσίας.

Είπε μεταξύ άλλων ο πρώην Πρωθυπουργός: "Μπορώ, για παράδειγμα, να σας διαβεβαιώσω ότι, η κυβέρνηση της οποίας είχα την τιμή να ηγούμαι, δεν έπεσε λόγω της αναγκαίας λιτότητας, αλλά γιατί δεν βρέθηκαν όλοι στο ίδιο μετερίζι την ώρα των μεταρρυθμίσεων και των συγκρούσεων με κατεστημένα συμφέροντα".

Αν αυτό που όλοι σχεδόν, θεωρούν αυτονόητο, αλλά κανείς δεν το αποδέχεται στην πράξη, είχε εφαρμοστεί τότε,  σήμερα δεν θα ήμασταν στη θέση που βρισκόμαστε, δηλ. μπροστά στο ενδεχόμενο και 4ου μνημονίου.

Το γεγονός ότι δεν συζητήθηκαν τα αίτια της κρίσης, ότι δεν υπήρξε κοινός παρανομαστής στις όποιες αναγκαίες μεταρρυθμίσεις συνεχίζουν το παραμύθιασμα μιας κοινωνίας και προ πάντων την παράταση του αδιεξόδου.

Και θα ήταν πολύ μικρότερη η ζημιά για τη χώρα, αν όσοι κλήθηκαν τότε στο τραπέζι από τον Γιώργο Παπανδρέου, αλλά δεν αποδέχτηκαν με φανατισμό την πρόσκληση, δηλαδή οι Σαμαράς και Τσίπρας, είχαν την βούληση να συζητήσουν σ άλλο τραπέζι θέματα που θα έδιναν λύσεις στο πρόβλημα της χώρας.

Όμως τι επέλεξαν; Ο καθένας από μόνος του καλούσε- μόλις ανέβαινε στην εξουσία- στο ίδιο τραπέζι τον επόμενο. Ο Σαμαράς κάλεσε στο τραπέζι τον Τσίπρα, ο οποίος δεν αποδέχτηκε ούτε εκείνη τη πρόσκληση. Ο Σαμαράς θα είχε ως μενού την ίδια θεματολογία που είχε και ο Παπανδρέου. Για να έρθει τελικά, η σειρά του Τσίπρα να κάνει την ίδια πρόσκληση που έκανε πριν 6 χρόνια ο Παπανδρέου.

Πόσος χρόνος χαμένος, επειδή τότε κανείς δε τόλμησε να αποδεχτεί την πρόσκληση του Παπανδρέου. Στη διάρκεια των 6 ετών πέρασαν από την ίδια θέση άπαντες (εκτός ΚΚΕ), αλλά ο καθένας ήταν μόνος του ή με τον "κολλητό" του.

Μεγάλος χαμένος, όμως, ήταν η χώρα. Γιατί έχασε πολύτιμο χρόνο. Γιατί συνεχίζει να βρίσκεται  6 χρόνια σε λιτότητα, που δεν χρειαζόταν. Και το πιο σημαντικό, η κοινωνία ακούγοντας τα συνθήματα των Καμμενων και των Λαζοπουλων απαξίωσε τους θεσμούς, διχάστηκε και υιοθέτησε κάθε είδους θεωρία συνωμοσίας ως και τους ...ψεκασμούς ...