Η εκδήλωση στην μνήμη του Δημήτρη Πουρνάρα

«Ο Δημήτρης Πουρνάρας, γνωστός ως Τάκης, ήρθε στην Γερμανία για να σπουδάσει οδοντιατρική το 1959 και φοίτησε για 6 εξάμηνα αλλά  στη συνέχεια εργάστηκε στην εταιρεία Kufner (κλωστοϋφαντουργείο) στο Μόναχο.

 

Στο εργοστάσιο αυτό έμεινε λίγα, σχετικά, χρόνια αφού το 1968 ανέλαβε θέση εργασίας στην BMW όπου εργάστηκε στο συμβούλιο προσωπικού ως διερμηνέας και μεταφραστής.

 

Για 25 ολόκληρα χρόνια παρέμεινε στο μεγαλύτερο εργοστάσιο αυτοκινητοβιομηχανίας της Βαυαρίας για να έρθει ύστερα με ένα πρόγραμμα του γερμανικού ΟΑΕΔ στην Ελληνική Κοινότητα Μονάχου και να λειτουργήσει για 12 σχεδόν χρόνια την Υπηρεσία Παροχής Πληροφοριών και Ενημέρωσης στους Έλληνες και τις Ελληνίδες.

Με τον πρ. Δήμαρχο Μονάχου Christian Ude, τον πρ. Δημοτικό Σύμβουλο Θεόδωρο Γαβρά, τον πρ. Πρόεδρο της Κοινότητας Κώστα Τάτση και τον ταμία Νίκο Θεοδοσιάδη σε "καλοκαιρινή εκδήλωση της Κοινότητας".

 

Η καταγωγή του ήταν από την Ξάνθη και συνοδοιπόρος στη ζωή του, η Σοφία Πουρνάρα με την οποία απέκτησαν τον Αθανάσιο (Σάκη).

 

Ο Σάκης είναι σήμερα παντρεμένος με την Karoline και μόλις μια βδομάδα μετά το θάνατο του πατέρα του έγινε και ο ίδιος πατέρας αποκτώντας τον Julian-Δημήτρη.

 

Με τον Τάκη ζήσαμε 11 σχεδόν χρόνια μαζί στην Ελληνική Κοινότητα Μονάχου.

Με την ευθύνη της υπηρεσίας που του ανατέθηκε όχι μόνο εξυπηρέτησε εκατοντάδες Έλληνες όλα αυτά τα χρόνια, αλλά έδωσε ώθηση και στην ίδια την Κοινότητα, η οποία είχε να επιδείξει πλέον μια σημαντική δράση κοινωνικής προσφοράς.

 

Υπήρχαν μέρες που οι Έλληνες έρχονταν στην Κοινότητα πριν ανοίξουν τα γραφεία για να πάρουν σειρά. Υπήρχαν μέρες που η υπηρεσία, δηλαδή ο Τάκης, εξυπηρετούσε πάνω από 60 άτομα.

 

Μάλιστα, όταν τελείωσε το πρόγραμμα του ΟΑΕΔ, αποφασίστηκε να συνεχίσει την εργασία στην Υπηρεσία αλλά με πολύ μικρότερο μισθό, άρα και λιγότερες ώρες εργασίας.

 

Όλοι όσοι βρισκόμαστε σήμερα εδώ και γνωρίζαμε το Τάκη, δεν ξεχνάμε ότι ποτέ δεν τήρησε το ωράριο που τελείωνε με βάση τη συμφωνία στις 12.00. Ο Τάκης ήταν εκεί μέχρι στις 4 και 5 η ώρα το απόγευμα.

 

Ο Τάκης βοηθούσε σε όλα τα θέματα, δεν δίσταζε να πηγαίνει ακόμη και σε υπηρεσίες μαζί με ανθρώπους που είχαν ιδιαίτερη ανάγκη.

 

Είναι απίστευτα μεγάλος ο αριθμός των Ελλήνων, κυρίως της 1ης γενιάς των μεταναστών, που νιώθουν υποχρέωση στον Τάκη επειδή αγαπούσε την εργασία που έκανε, επειδή ήθελε να βρει την καλύτερη δυνατή λύση για τον συμπατριώτη, επειδή έψαχνε το βήμα το παραπάνω.

 

Η προσφορά της συγκεκριμένης υπηρεσίας ήταν τέτοια, που σε συνδυασμό και με άλλες δράσεις, πρόσφερε στην Κοινότητα δυο μεγάλα πλεονεκτήματα.

 

Το ένα ότι έσπασαν οι κομματικές λογικές και έτσι η Κοινότητα αναδείχθηκε σε όργανο εκπροσώπησης του Ελληνισμού, αφού είχε με τη συγκεκριμένη υπηρεσία απευθυνθεί σε όλους τους Έλληνες.

Δεύτερον, ότι έδωσε ένα σημαντικό επιχείρημα απέναντι στη γνωστή μίζερη ερώτηση «και τι την χρειαζόμαστε την Κοινότητα;»

 

Η υπηρεσίας παροχής πληροφοριών, ο Χρυσός Οδηγός ελεύθερων επαγγελματιών που κυκλοφορούσε ετησίως, το φεστιβάλ ελληνικών χορών των συλλόγων, η έκθεση ζωγραφικής με συμμετοχή χιλιάδων μαθητών όπως και η Αθλητική Ημέρα οι κεντρικές εκδηλώσεις στο Πανεπιστήμιο ή στο Ολυμπιακό Στάδιο ήταν πλέον δραστηριότητες και πρωτοβουλίες που αγκάλιαζαν όλους τους Έλληνες με πρώτη και καλύτερη την υπηρεσία παροχής πληροφοριών της Κοινότητας με τον Τάκη Πουρνάρα.

 

Κλείνοντας την αναφορά αυτή, ένα ακόμη σημείο που λίγοι το γνωρίζουν αλλά είναι εξίσου σημαντικό.

 

Η υπηρεσία παροχής πληροφοριών της Κοινότητας – λόγω και της ενίσχυσης από τον γερμανικό ΟΑΕΔ – προσφερόταν δωρεάν.

 

Ο Τάκης μαζί με τον Νίκο τον Θεοδοσιάδη που ήταν ταμίας της Κοινότητας για ένα μεγάλο διάστημα, πίεζαν από το 2000 που μετακομίσαμε στην Rüdesheimer Str 4, ο κάθε Έλληνας που θα εξυπηρετείται να είναι μέλος της Κοινότητας.

 

Ο συμβιβασμός μαζί τους ήταν να ρωτούν τον πολίτη αν θέλει να γίνει μέλος. Βέβαια ακόμα και αν αρνιόταν τον εξυπηρετούσαν.

 

Είμαι σίγουρος και από τις συνδρομές που εισπράττονταν  μηνιαίως, ότι ο Τάκης και ο Νίκος δεν τήρησαν τον συμβιβασμό αυτό που είχαμε συμφωνήσει, και με κάποιον τρόπο έπειθαν για την ανάγκη συμμετοχής. Και ορθά όπως αποδείχτηκε στο τέλος.

 

Ο Τάκης, για μένα προσωπικά , ήταν ένας από τους πιο έμπιστους συνεργάτες τα χρόνια που ήμουν Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μονάχου.

 

Ασχολήθηκε με την τοπική κοινωνία παρά με τα καθαυτά τα θέματα της ελληνικής επικαιρότητας.

 

Ήταν σημαντική η συμβολή του στις δημοτικές εκλογές το 1996 και 2002 όπου σημειώθηκαν μεγάλα ποσοστά συμμετοχής του Ελληνισμού.

 

Τέλος και επίσης σημαντικό, η Κοινότητα και προσωπικά εγώ αποκτήσαμε άλλον έναν φίλο- φίλη. Την Σοφία Πουρνάρα, η οποία μάλιστα εκπροσώπησε την Κοινότητα και τον Ελληνισμό σε δεκάδες μαραθώνιους  στο Μόναχο και όχι μόνο . Θυμόμαστε σε μια αθλητική διοργάνωση της Κοινότητας στο Dantestadion  η Σοφία είχε τερματίσει με χαρακτηριστική διαφορά πρώτη.

 

Σήμερα βρισκόμαστε εδώ οι φίλες και οι φίλοι του Τάκη, για να θυμηθούμε τις κοινές διαδρομές που είχε ο καθένας μας μαζί του.

 

Στον Τάκη είχαμε δώσει τότε που ήμουν πρόεδρος της Κοινότητας το βραβείο «Ελληνισμός». Σήμερα η αξία αυτής της τότε «απλής» τιμητικής διάκρισης έρχεται να σφραγίσει το μεγάλο ευχαριστώ που θέλουμε να πούμε όλοι μας στον Τάκη για την προσφορά του στην κοινή μας πορεία που μας έμαθε ότι αυτός είναι ο τρόπος να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι 

 

Τάκη Πουρνάρα, καλό ταξίδι»

Κώστας Τάτσης
πρώην Πρόεδρος Ελληνικής Κοινότητας Μονάχου
10.04.2016