Εκείνο που προβληματίζει όμως, είναι ποιες από αυτές τις μεταρρυθμίσεις αποτελούν πράγματι, μεταρρυθμίσεις. Με ποιο τρόπο θα διασφαλίζουμε να μην φθάσουμε πάλι στο 2009. Διότι, καλές είναι οι προτάσεις για έναν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, σωστή και απαραίτητη η οικονομική βοήθεια σε αυτούς που έχει χτυπήσει περισσότερο η κρίση, αλλά ποια θα είναι η συνέχεια δεν έχει αποτυπωθεί ακόμη.
Δηλαδή, με ποιες ενέργειες και ποιο πρόγραμμα θα προωθηθούν η εύρυθμη λειτουργία των θεσμών της πολιτείας.
Πώς θα δημιουργηθούν υποδομές ανάπτυξης, πώς θα ενισχυθούν η έρευνα και η καινοτομία. Πώς θα σχεδιαστούν παρεμβάσεις στην παραγωγή της χώρας, στην αναθέρμανση της επενδυτικής δραστηριότητας, στο θεσμικό πλαίσιο για τις ιδιωτικές επενδύσεις, στην πολιτική για την εξωστρέφεια, στη νεανική επιχειρηματικότητα.
Ποιες παρεμβάσεις θα ενισχύσουν τον παραγωγό της ελληνικής υπαίθρου και θα τον τοποθετήσουν στο επίκεντρο της βιώσιμης ανάπτυξης.
Αλλαγές έχουν γίνει τα τελευταία 5 χρόνια. Κάποιες δεν έχουν όμως, ολοκληρωθεί ακόμη. Αυτό σημαίνει ότι απλά χρειάζεται να επιταχυνθούν. Υπάρχουν βέβαια, και τομείς που είναι απαραίτητο να προσδιοριστούν τώρα.
Ας αποφασίσει η Κυβέρνηση ποιες νέες μεταρρυθμίσεις θα προωθήσει και ας προχωρήσει άμεσα στην υλοποίησή τους.
Γιατί η συλλογή εσόδων από τον φόρο ηλεκτρονικών παιχνιδιών (που κάποτε ο ΣΥΡΙΖΑ το ονόμαζε νομιμοποίηση του παράνομου παιχνιδιού) δεν είναι μεταρρύθμιση, είναι απλά εισροή χρημάτων στα κρατικά ταμεία. Αναγκαίο μεν αλλά δεν οδηγεί στην πραγματική έξοδο από την κρίση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου