Ο Παπανδρέου δεν το έπραξε για έναν απλό λόγο, όπως ο ίδιος έχει εξηγήσει επανειλημμένα . Γιατί δεν μπορεί η χώρα να αντιμετωπίζει μια τεράστια πρόκληση, τη δυσκολότερη από τον πόλεμο και μετά, και το πολιτικό σύστημα της να είναι διχασμένο.
Αν ο Παπανδρέου είχε κάνει τότε αυτήν την ενέργεια, που ίσως να είχε σώσει το ΠΑΣΟΚ και την υστεροφημία του (δεν ήταν λίγες οι φωνές που του άσκησαν κριτική μέσα στο κόμμα του γι αυτό), αλλά θα ήταν επικίνδυνο για τη χώρα και την ενότητα του λαού, που ήταν τόσο αναγκαία. Αν και τελικά, δεν επιτεύχθηκε ο στόχος, καθώς αποδείχτηκε ότι ούτε η ΝΔ τότε ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ συνειδητοποιούσαν το μέγεθος του προβλήματος και το μόνο που τους απασχολούσε ήταν η εξουσία, ποντάροντας στην πόλωση για να πετύχουν την άνοδο τους σε αυτή.
Σήμερα ο Τσίπρας, η Ζωή και ο Καμμένος αντί να καταθέσουν ουσιαστικές προτάσεις μεταρρυθμίσεων, ανακοινώνουν μια εξεταστική επιτροπή που θα σύρει τους πάντες σε έναν εμφύλιο. Συγνώμη λάθος, όχι τους πάντες, αφού αφήνει απέξω την διακυβέρνηση Καραμανλή.
Ο Τσίπρας υποστήριξε από το βήμα της βουλής ότι παρέλαβε μία χώρα «όχι στο χείλος του γκρεμού αλλά βαθιά πεσμένη στον γκρεμό», προβάλλοντας ως λόγο ότι το πλεόνασμα είναι 0.3% και όχι 1.4% , όπως είχε ανακοινώσει η ΝΔ, δηλαδή υπάρχει μια απόκλιση της τάξεως του 1,1% . Παράλληλα ζητά εξεταστική για τον Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, που είχαν αποδεδειγμένα παραλάβει έλλειμμα 16%, ενώ είχε η απερχόμενη κυβέρνηση Καραμανλή είχε ανακοινώσει ότι ήταν 6%, μόλις 2 ημέρες πριν τις εκλογές του 2009. Όμως, ο Αλέξης Τσίπρας επιλέγει να αφήσει απ έξω την περίοδο της κυβέρνησης Καραμανλή.
Δηλαδή, τον Τσίπρα, τον Καμμένο και τη Ζωή δεν τους ενδιαφέρει πως έφτασε η χώρα στα όρια της πτώχευσης (λες και δεν το ξέρουν), αλλά το πώς θα διχάσουν την μισή ΝΔ (φέροντας σε κόντρα Καραμανλικούς και Σαμαρικούς), και πως θα επιτεθούν στο ΠΑΣΟΚ και στο ΚΙΝΗΜΑ.
Ο Τσίπρας προφανώς, φιλοδοξεί να τα πετύχει όλα αυτά με τις ψήφους των εθνικιστών των ΑΝΕΛ και των νεοναζί της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ.
Και θα το πετύχει, έστω προσωρινά. Έχει μεριμνήσει, άλλωστε, γι αυτό αφού έχει αφήσει από νωρίς τον Καμμένο με τις εθνικιστικές κορώνες του να δημιουργήσει ένα κλίμα υπερπατριωτισμού και εθνικιστικής επανάστασης.
Ναι, η πλειοψηφία της κοινωνίας θεωρεί σήμερα τους Τσίπρα και Καμμένο υπερπατριώτες. Προσωρινά βέβαια και άγνωστο για πόσο ακόμη.
Αλλά αυτό είναι η Αριστερά; Η κυβέρνηση της διγλωσσίας, του εθνικισμού, του διχασμού ; Η κυβέρνηση που την μια αγνοεί την Μέρκελ επειδή «είναι μια σαν όλους τους άλλους» και την άλλη της στέλνει προσωπική επιστολή, την οποία δεν δημοσιοποιεί η ίδια η κυβέρνηση, αλλά μέρες μετά η Financial Times; Που από την μια είναι ενάντια στα μη θεσμοθετημένα ευρωπαϊκά όργανα και από την άλλη σύρεται σε μια συνάντηση των «7»; Που κατηγορεί την ΕΚΤ ότι δεν λειτουργεί ανεξάρτητα, όπως πρέπει και από την άλλη ζητάει να παρέμβει η Μέρκελ στην ΕΚΤ;
Ποιο τέλος πάντων είναι το στίγμα της αριστερής πολιτικής σε επίπεδο μεταρρυθμίσεων; Ποια πρόταση είναι σε διαφορετική κατεύθυνση από όλες αυτές που δεν ψήφιζε τα προηγούμενα χρόνια; Ο φόρος στα ηλεκτρονικά παιχνίδια ή οι τουρίστες εφοριακοί ; Η' θα περιορίσει την αριστερή του ιδεολογία στα 200 ευρώ ετησίως που έδωσε – και σωστά έπραξε - ως ανθρωπιστική βοήθεια; Γιατί και η προηγούμενη κυβέρνηση έδωσε 400 ευρώ αλλά δεν θεωρείται αριστερή.
Για να είμαστε όμως, δίκαιοι οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται πραγματικά σε μια δύσκολη θέση. Συνέβαλε καθοριστικά την τελευταία 5ετία στην δημιουργία συνωμοτικών σεναρίων και πότιζε την κοινωνία με φανατισμό και μίσος. ΄Έτσι, η κοινωνία σε μεγάλο βαθμό πείστηκε για σενάρια προδοσίας, εθνικού ξεπουλήματος και σχεδίων τρίτων μέσω Ελλήνων πολιτικών. Ήταν ο πρωταγωνιστής του «δεν πληρώνω» και του «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Συνεπώς, είναι δύσκολο να μπορέσει να εξηγήσει σε όλους αυτούς τους πολίτες, ότι αυτά ήταν φθηνά συνθήματα που καμία σχέση δεν έχουν με την πραγματικότητα.
Αυτό που προφανώς παραγνωρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι μαζί με αυτήν την πολιτική του υπέρμετρου λαϊκισμού συνέβαλε στο να ακυρωθούν οι ιδεολογικές γραμμές και τα πολιτικά όρια. Έτσι, αργά ή γρήγορα θα πέσει στην ίδια παγίδα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καταλάβει ότι ο κόσμος του θα πάει στην Χρυσή Αυγή αν αποτύχει η κυβέρνησή του, γιατί στη Χρυσή Αυγή και στους ΑΝΕΛ πηγαίνουν οι πολίτες όταν δεν θεωρούν πρόβλημα να καταρρέουν οι θεσμοί, όταν προπηλακίζονται οι κρατικοί λειτουργοί, "καίγεται" η Βουλή και διαλύεται η συγκέντρωση στην οποία παρίσταται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Θα πάει δηλ στη Χρυσή Αυγή γιατί του έχει ανοιχτεί ήδη ο διάδρομος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την χρονική πολυτέλεια να αναδείξει το ανθρωπιστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία. Δεν είναι όμως, οξύμωρο να διεκδικεί συμμαχίες στο εξωτερικό και να ακολουθεί μια διχαστική πολιτική στο εσωτερικό;
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να αναδείξει τις παθογένειες του πολιτικού συστήματος που αναμφίβολα έχουν ευθύνες προηγούμενες κυβερνήσεις και που η κοινωνία έχει υιοθετήσει και να προχωρήσει σε μια πραγματική εθνική διακυβέρνηση της χώρας. Δυστυχώς όμως …
Υ.Γ. 1 Ο Τσίπρας και μερικοί από τους υποστηρικτές του θέλουν να περάσουν την εικόνα ότι είναι ένας νέος Ανδρέας Παπανδρέου. Μόνο που ο Ανδρέας μιλούσε για Εθνική Λαϊκή Ενότητα. Μόνο που ο Ανδρέας δεν πήγε ποτέ πολιτικό του αντίπαλο για πολιτικούς λόγους στο ειδικό δικαστήριο.
ΥΓ. 2 Φυσικά, το ζητούμενο δεν είναι το αν θα συκοφαντηθεί ή θα κατηγορηθεί δικαίως ή αδίκως το ΠΑΣΟΚ και το ΚΙΝΗΜΑ, που δημοσκοπικά βρίσκονται ήδη σε μια θέση που δύσκολα θα χειροτερέψει. Το ζητούμενο είναι αν μπορεί σήμερα να προβληθεί στη χώρα η διαφορά στην πολιτική της καθημερινότητας μεταξύ μιας Αριστερής από άλλες συντηρητικές κυβερνήσεις. Με ήθος, ύφος και πολιτικές πρακτικές που θα είναι νέες και ελπιδοφόρες για τη χώρα και το μέλλον της. Αυτό διακυβεύεται σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου