Η παρακαταθήκη της 25ης Μαρτίου είναι η Ενότητα του Ελληνισμού

 Κάθε εθνική επέτειος, ιδιαίτερα η σημερινή, αποτελούν αφορμή για να τιμηθεί η μνήμη των ανθρώπων που θυσιάστηκαν για ιδανικά, όπως η ελευθερία και η εθνική ανεξαρτησία,  αλλά ταυτόχρονα, και ημέρα που μπορούμε να αναδιατυπώσουμε τις προτεραιότητες μας ως έθνος.

Και η φετινή επέτειος δύσκολα θα μπορούσε να στείλει άλλο μήνυμα από αυτό της ενότητας του Ελληνισμού.

Ας μην εθελοτυφλούμε. Η ελληνική κοινωνία είναι διχασμένη. Μπορεί ο διχασμός να μην εκδηλώνεται όπως πριν κάποια χρόνια αλλά υπάρχει.


Διχάστηκε η ελληνική κοινωνία σε "καλούς" και "κακούς",  σε "πατριώτες" και "προδότες", σε "μνημονιακούς" και "αντιμνημονιακούς", σε "επαναστάτες" και "δουλοπρεπείς", σε "απατεώνες" και μη.
Κύριο χαρακτηριστικό αυτού του διχασμού ήταν το συμπέρασμα ότι για όλα τα δεινά αυτής της χώρας ευθύνονται "οι άλλοι", αλλά καθόλου "εμείς".   Οι άλλοι είτε εντός είτε εκτός της χώρας.

 Βέβαια, στην συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων υπάρχει ένας έντονος πατριωτισμός (ως αγάπη προς την πατρίδα δίχως εθνικιστικές εξάρσεις). Και αυτό οφείλει να ωθήσει τον καθένα από εμάς να αντιληφθεί την ανάγκη της χώρας για ενότητα.

Ενότητα που προϋποθέτει ότι η όποια αντίθετη άποψη δεν μπορεί να δαιμονοποιείται και να οδηγεί σε διχασμό.

Όσοι συνέβαλαν στην κρίση είτε με τις πράξεις τους είτε με τις ψεύτικες (όπως αποδείχθηκε εν γνώση τους) υποσχέσεις οφείλουν να μιλήσουν ειλικρινά έτσι ώστε η χώρα να ξεκινήσει μια νέα διαδρομή..

Η απαξίωση των θεσμών δεν μπορεί να καταλήγει στην κατάργησή τους,  γιατί οδηγεί στην απόλυτη κυριαρχία της ασυδοσίας, αντίθετα η υποστήριξη θεσμών ελέγχου και διαφάνειας αποτελούν την απάντηση. Οι εκπρόσωποι των θεσμών, από την πλευρά τους, οφείλουν να κατανοήσουν ότι βρίσκονται εκεί για να υπηρετούν την κοινωνία, τους πολίτες, το κράτος και κυρίως, να διασφαλίζουν το "αύριο"- το μέλλον της χώρας.
Η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος -που συνεχίζει-  είναι κατασπατάληση των πόρων των Ελλήνων και οφείλει να σταματήσει

Η συνθηματολογία χωρίς περιεχόμενο και η λαϊκίστικη ρητορεία οδηγεί - ιδιαίτερα στην εποχή που διανύουμε - σε διχασμούς αφού δημιουργεί ψευδαισθήσεις και στρέφει σε λάθος κατευθύνσεις.

Η βία δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί από όπου και να προέρχεται και  όποιο κίνητρο να επικαλείται.
Η συνέπεια στα λόγια και τις πράξεις μας δεν μπορεί να μεταβάλλεται ανάλογα με την περίσταση.
Έτσι μπορούν να τεθούν οι βάσεις για την πραγματική ενότητα του Ελληνισμού, ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει κάθε είδους «τιμωρητικές» διαθέσεις των εκτός συνόρων.

Η Επανάσταση που οδήγησε στην απελευθέρωση και την σύσταση του νέου ελληνικού κράτους βασίστηκε στην ενότητα και κινδύνεψε με αποτυχία, όταν επικράτησαν διχαστικές λογικές, εγωιστικές  και ιδιοτελείς πρακτικές.

 Ας θυμηθούμε τι έγραψε ο Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του
 "Τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός “εγώ”, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς “εγώ”; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει “εγώ”. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε “εμείς”. Είμαστε στο “εμείς” κι όχι στο “εγώ”".

Μόνο με την ενότητα ο Ελληνισμός θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την όποια κρίση, οικονομική, πολιτιστική, κοινωνική.

Η χώρα μας - για πολλούς από εμάς από τις πιο όμορφες χώρες στον κόσμο- είναι εκείνη που έδωσε στην ανθρωπότητα τις βάσεις για το σύγχρονο πολιτισμό, καιρός να την προφυλάξουμε ώστε να εξακολουθήσει να αποτελεί το φάρο και για τις επόμενες γενιές.