Και η Γερμανία έχει τους «αγανακτισμένους» της

Τα όσα διαδραματίστηκαν στην Δρέσδη, στην κεντρική επετειακή εκδήλωση για την ένωση της Γερμανίας, παρουσία όλης σχεδόν της πολιτειακής ηγεσίας της χώρας, δεν ήταν ένα συνήθες φαινόμενο στον πολιτικό βίο της Γερμανίας μετά τον πόλεμο.

Το ζήτημα βέβαια,  δεν βαρύνει το κατά πόσο  χάλασε μια εθνική γιορτή, αλλά κατά πόσο αυτό που συνέβη αποτελεί μια στιγμιαία αντίδραση,

ένα μεμονωμένο γεγονός.

Μέρος της γερμανικής κοινωνίας, στην αρχή λόγω της «οικονομικής βοήθειας» προς την Ελλάδα και στη συνέχεια, λόγω του προσφυγικού, έχει υιοθετήσει  λαϊκίστικα συνθήματα και έχει αναπτύξει έντονα εθνικιστικά αισθήματα.

Ο αντίπαλός τους, θεωρητικά,  είναι η πολιτική ηγεσία της χώρας, η οποία αποσκοπεί στην «απεθνοποίηση» της χώρας και αποτελείται από «προδότες».

Και το ρεύμα εξακολουθεί να μεγαλώνει και να ιδεολογικοποιεί την «αντίστασή του» βρίσκοντας συμμάχους.
  
Τι κι αν τα στοιχεία ανατρέπουν τη θεωρία που ήθελε το σλόγκαν της Μέρκελ «θα τα καταφέρουμε»  να έφερε περισσότερους πρόσφυγες. Τι κι αν τα στοιχεία δείχνουν ότι δεν επηρεάστηκαν οι δείκτες της οικονομίας, σε ότι αφορά την ανεργία ή τη φτώχειας.

Ως βούτυρο στο ψωμί των εθνικιστικών και ναζιστικών κομμάτων λειτουργεί η στάση αυτή  των πολιτών, που βρίσκει πλέον μεγάλο ακροατήριο για να προωθήσει τα πολωτικά και διχαστικά μηνύματά .
  
Συνοδοιπόροι, βέβαια, και κυβερνήσεις άλλων κρατών της Ε.Ε., οι οποίες  λειτουργώντας αντιευρωπαϊκά συντηρούν αυτό το κλίμα, δημιουργώντας ένα «κίνημα»,  αδιαφορώντας αν αυτό έχει ως αποτέλεσμα να διαλύσει την ίδια την Ένωση της Ευρώπης.

Μπορεί κανείς να κάνει πρόβλεψη για το που θα οδηγηθεί η κατάσταση; Πολύ δύσκολο. Η Γερμανία μπόρεσε αρκετές φορές να αντισταθεί ( για διάφορους λόγους) σε κρούσματα ξενοφοβίας και ρατσισμού, σε παρόμοιου τύπου κοινωνικές αντιδράσεις. Μόνο που τις προηγούμενες φορές δεν υπήρχε η κοινωνική αποδοχή ή  δεν φαίνονταν  ότι εκπροσωπούσαν μέρος της κοινωνίας.

Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά και γι αυτό δεν είναι σαφές, αν το «κίνημα» αυτό διχάσει την Γερμανία ή θα αποδειχτεί  ένα παροδικό κύμα «αντίστασης».

Με δεδομένο ότι σε λιγότερο από 11 μήνες θα γίνουν εθνικές εκλογές, ακόμα πιο δύσκολα μπορεί κανείς να κάνει μια θετική πρόβλεψη.