Από χθες πρέπει να έχει λογικά καταλήξει η συζήτηση για το ποιοι είναι οι λόγοι που εξέθρεψαν την Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα.
Η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού βολεύτηκε απόλυτα στο να θεωρεί ως μοναδική πηγή εξουσίας τους πολιτικούς. Όλα τα επαναστατικά συνθήματα περιοριζόταν στην ισοπέδωση του κοινοβουλίου, των κομμάτων, των πολιτικών.
Χωρίς να έχουμε πρόθεση να τους απαλλάξουμε των ευθυνών τους, πρέπει να παραδεχθούμε ότι ως λαός ξεχνάγαμε τις άλλες, εξίσου σημαντικές εξουσίες, οι οποίες έχουν επίσης τεράστιες αν όχι και μεγαλύτερες ευθύνες για την πορεία της χώρας. Τη δικαστική και την εξουσία της "άρχουσας τάξης" των "μεγάλων τζακιών" που, μεταξύ άλλων, είναι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ και εργολάβοι και τραπεζίτες.
Χθες, χωρίς να σταθούμε στην απόφαση της δικαιοσύνης να αφεθούν προσωρινά ελεύθεροι οι κατηγορούμενοι Χρυσαυγίτες, γίναμε μάρτυρες σε ένα ακόμη επεισόδιο, που αποκαλύπτει ότι είμαστε πραγματικά μια χώρα χωρίς σεβασμό στη δικαιοσύνη και την τήρηση των νόμων.
Όταν ο Κασιδιάρης έχει το δικαίωμα να βγαίνει από το δικαστήριο και να εξυβρίζει, προπηλακίζει και να σπρώχνει με το φασιστικό τσαμπουκά που τον διακρίνει, τότε γιατί ένας οποιοσδήποτε άλλος συμπολίτης μας να μην έχει το ίδιο δικαίωμα. Ποιος παρέχει το δικαίωμα αυτό στον Κασιδιάρη. Η ιδιότητα του Βουλευτή ή του Χρυσαυγίτη.
Αλλά για ποια κράτος μιλάμε και για ποια δικαιοσύνη.Όταν ένας αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος, ο Καμμένος, δήλωσε δημόσια ότι θα βγαίνει κάθε μήνα και θα κάνει μια δήλωση για ένα ζήτημα, το οποίο ρητά του απαγόρευσε το δικαστήριο και ας πληρώνει 500ε πρόστιμο, δηλαδή δήλωσε ότι επειδή έχει χρήματα δεν τον ενδιαφέρει η ποινή, άρα η απόφαση του δικαστηρίου, και αυτό δεν επέσυρε καμιά επίπτωση....
Γι αυτή τη χώρα μιλάμε, μάλλον γι αυτή τη δικαιοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου