Τελικά βγαίνουμε από το "μνημόνιο" ή όχι

Όταν μετά από 8 χρόνια έντονης δημοσιονομικής κρίσης δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε στα απλά, τότε πολύ εύκολα μπορούμε να βρεθούμε σύντομα πάλι στο σημείο που ήμασταν πριν.

Η χθεσινή αντιπαράθεση στη Βουλή θύμιζε δεκαετία του 80, με τη διαφορά ότι τότε δεν διακυβευόταν η τύχη της χώρας και επίσης, ήταν μια περίοδος πολύ κοντά στην δικτατορία,
όπου τα έντονα στοιχεία της αντιπαράθεσης είχαν ιδεολογικό χαρακτήρα.

Σήμερα όμως, το 2018, γύρω από το πολύ "απλό" ερώτημα του τι θα συμβεί τον Αύγουστο, δεν τολμά κανείς να πει την αλήθεια, γιατί προφανώς υποτιμούν το λαό ή επειδή ο λαός δεν θα αποδεχθεί την αλήθεια.

Παρόλα αυτά η απάντηση είναι απλή, ακόμα και χωρίς ιδιαίτερες οικονομικές γνώσεις ...

Το 2010 η Ελλάδα δανείζεται από την Ε.Ε. χρήματα για να καλύψει το έλλειμμα των επόμενών χρόνων, καθώς οι αγορές της δάνειζαν -λόγω υψηλού κινδύνου χρεοκοπίας- με πολύ υψηλά επιτόκια.

Το δάνειο γίνεται μέσω μιας σύμβασης (μνημόνιο). Το 2012 και το 2015 δανείζεται και πάλι, καθώς τα προηγούμενα δάνεια δεν αρκούν για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα με τις αγορές.

Τον Αύγουστο του 2018 η Ελλάδα μπορεί να δανειστεί και πάλι από τις αγορές σε "φυσιολογικά" επιτόκια. Αυτό, λοιπόν, είναι μια αλήθεια που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Όμως, το αν τελείωσαν τα μνημόνια είναι ένα άλλο ζήτημα. Φυσικά και όχι, καθώς δεν έχει αποπληρώσει τα δάνεια που έχει λάβει και για να εγγυηθεί την αποπληρωμή τους έχει δεσμευτεί σε συγκεκριμένες πολιτικές.

Η μεγάλη ευκαιρία της χώρας ήταν η δυνατότητα που είχε όταν εκδηλώθηκε η δημοσιονομική κρίση το 2009, να μετατρέψει το σοκ σε μια ευκαιρία.

Έγιναν κάποιες προσπάθειες, αλλά τελικά επικράτησε ο απόλυτος λαϊκισμός και οι απαντήσεις που "βόλευαν".

Αν βγαίνει κάτι ενθαρρυντικό πάντως από τη χθεσινή συζήτηση στην Βουλή είναι ότι πριν από τις ύβρεις που αντάλλαζαν μεταξύ τους, υπήρχε η προσφώνηση ... "κύριε"