Του Γρηγοράκου το … ανάγνωσμα

Εύκολα θα μπορούσε να θεωρηθεί υπερβολικό να σχολιάσει κανείς τις δηλώσεις ενός απλού βουλευτή, όπως είναι ο Γρηγοράκος.

Επειδή όμως οι «λογικές» Γρηγοράκου – ιδιαίτερα από τότε που εκδηλώθηκε η δημοσιονομική κρίση- επηρεάζουν καθοριστικά την πορεία ενός πολιτικού χώρου, αξίζει νομίζουμε μια μικρή επισήμανση, με δυο – τρεις αναφορές.

Ο Γρηγοράκος είναι η περίπτωση του πολιτευτή που ταυτίζεται απόλυτα με τους όρους της πολιτικής υποκρισίας και διχαστικής λειτουργίας.

Είναι αυτός που δυσκολεύτηκε να κατανοήσει την αναγκαιότητα του «μεσοπρόθεσμου» το 2011, αλλά κατανόησε – από ότι έδειξαν τα γεγονότα – τα μνημόνια 2 και 3.

Είναι αυτός που χαρακτήριζε «ανερμάτιστες τις πολιτικές κυβερνήσεων του Γιώργου Παπανδρέου», αλλά δεν είχε ενστάσεις να γίνει Υπουργός υπό τον Σαμαρά, του οποίου τις πολιτικές μάλλον δεν θεωρούσε «ανερμάτιστες».

Τον Αύγουστο του 2015, όταν διαφαινόταν μια εκλογική συνεργασία ΠΑΣΟΚ / ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ έσπευσε να εκφραστεί αρνητικά, προφανώς να στείλει μήνυμα στην νέα Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, δηλαδή στην ουσία να εκβιάσει. Ναι, ο Γρηγοράκος εκφράζοντας προφανώς κάποια γνωστά στελέχη έβαλε τους «όρους του». Ήταν, δηλαδή, για τον Γρηγοράκο και την παρέα του προτιμότερο να αναδειχτεί η Χρυσή Αυγή 3ο κόμμα, παρά στη Βουλή να αναδειχθεί 3η δύναμη η «Συμπαράταξη» και ανάμεσα στους βουλευτές της τον Παπανδρέου.

Τέλος, μετά την εκλογή του νέου Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας προχωρά σε μια ακόμη κίνηση «συσπείρωσης» του ΠΑΣΟΚ. Είπε λίγο πολύ ότι θα ήταν δικαιολογημένο να προσχωρήσουν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ στην ΝΔ.  

Και το θέμα δεν είναι, όπως αρκετοί βιάστηκαν να επισημάνουν, ότι κάποιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ είναι «δεξιοί». Γιατί τότε τα πράγματα θα ήταν απλά, αφού ο καθένας θα έβρισκε αργά ή γρήγορα το χώρο του. Η λογική που εκφράζει ο Γρηγοράκος είναι μια λογική απόλυτου οπορτουνισμού, μια λογική  «προσωπικού βολέματος», μια λογική που θέλει μόνιμα να τάσσεσαι με εκείνο που κάθε φορά «τραβάει», ώστε να βρίσκεται στην επικαιρότητα. Μόνο που με αυτά τα «χαρίσματα» δεν μπορείς να δημιουργήσεις ούτε ενότητα στον πολιτικό σου χώρο, ούτε πολύ περισσότερο να θέσεις προϋποθέσεις για τη δημιουργία της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.

Αλλά καθώς ουδέν κακό αμιγές καλού, ίσως αυτή να είναι η "τελευταία παράσταση" Γρηγοράκου.

ΥΓ Το ότι σήμερα ο  εν λόγω βουλευτής επανήλθε για να εξηγήσει ότι η Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ χρησιμοποίησε λάθος έκφραση (άβυσσος) και να ζητήσει συνέδριο, επιβεβαιώνει όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά με τα οποία φειδωλά τον περιγράφουμε.