Κρίσιμα ερωτηματικά που πρέπει να απαντηθούν από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στο δρόμο προς τις Ευρωεκλογές.

Σήμερα, 4 χρόνια μετά από την έναρξη αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης και 7 χρόνια μετά από την αρχή  της υφεσιακής πορείας της ελληνικής οικονομίας, η κοινωνία δεν γνωρίζει τίποτε για το όποιο  χρονοδιάγραμμα εξόδου από αυτή. Τα μηνύματα που προσλαμβάνει είναι αντιφατικά (ο Σαμαράς υπόσχεται <<επιστροφές>> από τον Απρίλιο, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα σταματήσει κάθε μέτρο και θα επιστρέψει ό,τι έχει χαθεί στους πολίτες).

Το ΠΑΣΟΚ έχει πληρώσει πολύ περισσότερο από το κόστος που του αναλογεί την κρίση και ακόμη περισσότερο, μπορούμε να πούμε, έχει πληρώσει τον τρόπο της αντιμετώπισης της κρίσης.
Το γεγονός αυτό δύσκολα θα αλλάξει. Όταν η ελληνική κοινωνία συνεχίζει μετά από όσα συνέβησαν με την Χρυσή Αυγή να την αναδεικνύει, δημοσκοπικά έστω, σε 3ο κόμμα, σημαίνει ότι δεν μπορούμε  να αναμένουμε ότι θα κρίνει με όρους απόλυτης και αυστηρής λογικής τα όποια δεδομένα.
Επίσης, η ελληνική κοινωνία δεν ενδιαφέρεται σήμερα καθόλου για την  πολιτική καθημερινότητα. Την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών ενδιαφέρει το σήμερα, το αβέβαιο αύριο και ενδεχομένως, να θελήσει στις όποιες εκλογικές αναμετρήσεις να εκφράσει και πάλι το θυμό και την αγωνία του.

Έτσι οι όποιες κινήσεις, διαφωνίες, ομάδες ή πρωτοβουλίες αφορούν ίσως. μόνο τα Μ.Μ.Ε. (αφού νονοί πολλών κινήσεων είναι τα ίδια), τους παροικούντες του Κολωνακίου και εκείνους που αναζητούν ένα μέλλον και ρόλο για τους ίδιους.

Μπροστά στην κατάσταση αυτή, το ΠΑΣΟΚ οδεύοντας προς τις Ευρωεκλογές, οφείλει να δώσει με όποιο κόστος, απαντήσεις σε 5 συγκεκριμένα ερωτήματα.


1.    Μια πραγματική καταγραφή της σημερινής οικονομικής κατάστασης και των προβλέψεων για το μέλλον. Με όρους κατανοητούς για την κοινωνία και αναλυτική περιγραφή των δεδομένων. Σε κάθε περίπτωση να προωθούμε τα ρεαλιστικά σενάρια που είναι κοντά στην πραγματικότητα της πρόβλεψης, δηλαδή να μην επιδιώξουμε να "παραμυθιάσουμε" την κοινωνία με υπεραισιόδοξα σενάρια.  Πώς θα εξελιχθεί η ανεργία, πως θα στηριχτούν οι μακροχρόνιοι άνεργοι κ.λ.π.

2.    Να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει τέλος <<μνημονίου>>; Σημαίνει και τέλος επιτήρησης; Τι σημαίνει επιτήρηση σε σχέση με μισθούς, ανεργία, απασχόληση;

3.    Να κάνουμε κατάθεση συγκεκριμένων θέσεων του ΠΑΣΟΚ για την επόμενη μέρα. Σαφή επεξήγηση συνθημάτων όπως <<επιστροφές σε όσους αδικήθηκαν>>. Ποιοι είναι αυτοί ; Τι σημαίνει <<επιστροφή>>. Ποιοι αδικήθηκαν ; Γιατί αδικήθηκαν; Αφού γνωρίζουμε ότι αδικήθηκαν γιατί δεν προχωράμε σταδιακά στην θεραπεία της αδικίας – σε κάποιες ομάδες έστω, από αυτές ;

4.    Να δώσουμε καθαρό ιδεολογικό στίγμα σε ότι αφορά τις θέσεις μας, που θα αποσαφηνίζουν ποιους εκπροσωπούμε, σε ποιους αναφερόμαστε και για ποιους υπάρχουμε.

5.    Να αναδείξουμε τη σημασία του περιορισμού της ύπαρξης  πλειοψηφίας από τα συντηρητικά κόμματα στην Ε.Ε. Στο σημείο αυτό όμως, χρειάζονται συγκεκριμένες <<αποδείξεις>> για το ρόλο του ΕΣΚ. Θα λειτουργήσει και πώς σε ευρωπαϊκό επίπεδο ; Κάθε κόμμα μέσα από αυτό θα εκφράζεται με καθαρά εθνικούς όρους ή με γνώμονα το συμφέρον της Ευρώπης ; Θα προωθήσει π.χ. το SPD το πρόγραμμα του ΕΣΚ στη συγκυβέρνηση με CDU ; Γιατί ο πολίτης που είναι δυσαρεστημένος με την συντηρητική Ε.Ε. και την γερμανική πολιτική λιτότητας να ψηφίσει το ΕΣΚ ; Σε ποιο σημείο διαφοροποιείται αυτό ;

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σίγουρα δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη ένα μεγάλο κόμμα. Μπορεί όμως, με συγκεκριμένα στοιχεία, επιχειρήματα και θέσεις να πείσει αυτούς που ακόμη είναι μέλη και φίλοι του, όλους αυτούς  – που δεν είναι λίγοι – που θα ήθελαν να το εμπιστευτούν και πάλι.