Δεν χωράει αμφιβολία ότι η διακομματική συμφωνία των έξι κομμάτων που συμμετέχουν στη Βουλή για το δικαίωμα ψήφου των απόδημων από τον τόπο κατοικίας τους είναι από κάθε άποψη φιλοσοφική, πολιτική και πρακτική, μια απόφαση που ο βαθμός της γελοιότητάς της επιτρέπει να ξεπερνάς το θυμό και να το "διασκεδάζεις".
Τους μεν (κυβερνητικούς) ενδιαφέρει να περάσει απλά ένας νόμος για να πανηγυρίσουν ότι έλυσαν ένα θέμα δεκαετιών και να κλείσουν το εκλογικό μάτι στις οικογένειες όσων μετανάστευσαν την τελευταία δεκαετία.
Οι άλλοι (αντιπολίτευση) φοβούνται ότι θα ψηφίζουν στρατιές ελληνοαμερικάνων και ελληνοαυστραλών και δεν θα ξαναδούν ποτέ ξανά κυβέρνηση.
Κάποιοι -δήθεν -ιδεολόγοι δεν είχαν πρόβλημα να συνδέσουν την περιουσία με το δικαίωμα της ψήφου.
Ενώ άλλοι παρακολούθησαν αδιάφορα επιδιώκοντας προφανώς να είναι μέρος της "μεγάλης απόφασης".
Αλήθεια, τι φαντάστηκε η διακομματική; Μήπως ότι οι Έλληνες πολίτες του εξωτερικού θα αρχίσουν να συγκεντρώνουν έγγραφα για να μπορούν να εγγραφούν στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους ( Άσε που δεν αποκλείεται τα Προξενεία να ζητούν και τη σφραγίδα της Χάγης).
Δυστυχώς, η Πολιτεία μέσω των κομμάτων ενισχύει ένας ιδιότυπο "ρατσισμό" απέναντι στους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό. Δεν είναι απλά μια στάση αδιαφορίας, αλλά μια στάση που θέτει κριτήριο για το πόσο "Έλληνας" είναι ο καθένας ανάλογα, με τον τόπο κατοικίας του.
Για να λέμε τα πράγματα όπως έχουν. Όλο το σκεπτικό και η συζήτηση ξεκίνησε για τους Έλληνες που μετανάστευσαν τα χρόνια της δημοσιονομικής κρίσης. Πιστεύει το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα ότι οι ίδιοι και οι οικογένειές τους, θα παραβλέψουν το λόγο που τους ανάγκασε να φύγουν στο εξωτερικό και συγκινημένοι από την απόφαση, θα ψηφίσουν μαζικά στις επόμενες εθνικές εκλογές τα κόμματά τους.
Και όπως συμβαίνει συνήθως στις "μεγάλες αποφάσεις", κάποιος πέταξε τη σοφία του χρονικού ορίου και όλοι πανηγύριζαν ότι έλυσαν το θέμα. Χωρίς να μπουν στον κόπο να δουν αν είναι εφαρμόσιμο αυτό που αποφάσισαν. Τα 35 χρόνια θα ισχύουν και θα φτιαχτεί μόνιμος κατάλογος ή όποιος στις επόμενες εκλογές είναι 34 έτη στο εξωτερικό θα ψηφίσει, ενώ στις μεθεπόμενες δεν θα έχει δικαίωμα, επειδή θα έχει ξεπεράσει την 35ετία ;
Η προϋπόθεση για τα δυο χρόνια θα υπολογίζεται συνολικά ή τμηματικά ; Άντε οι άντρες να παρουσιάσουν και ένα απολυτήριο στρατού (6μηνη η θητεία τους, όπως όφειλε να γνωρίζει η διακομματική), οι γυναίκες ; Η θα έπρεπε να ήταν φοιτήτριες στην Ελλάδα διαφορετικά δεν έχουν δικαίωμα ψήφου από τον τόπο μόνιμης κατοικίας τους.
Έχει συνειδητοποιήσει η διακομματική επιτροπή ότι με την απόφασή της αποκλείει όλα τα ελληνόπουλα που γεννήθηκαν την περίοδο της κρίσης, ενώ κατά τ άλλα υποστηρίζουν ότι κόπτονται γι αυτά ;
Η απαξίωση της πολιτικής από τους πολίτες είναι επικίνδυνο για τη Δημοκρατία. Όταν τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα λειτουργούν με επιλογές, όπως η χθεσινή της διακομματικής, τότε ενισχύουν την αποστασιοποίηση των πολιτών. Η έλλειψη εμπιστοσύνης είναι αυτή που στη συνέχεια επιτρέπει στο λαϊκισμό να γίνεται αποδεκτός από τμήματα των κοινωνιών. Και αυτό σήμερα το διακρίνουμε όλο και σε περισσότερα κράτη της Δύσης.
Στην προκειμένη περίπτωση της διακομματικής, ίσως να μην αισθάνονται την απειλή του πολιτικού κόστους. Και γι αυτό τα ΜΜΕ αναφέρθηκαν στην "συμφωνία" σχεδόν πανηγυρικά.
Αυτή τη φορά όμως το κόστος δεν θα φανεί στην κάλπη, αλλά θα είναι εθνικό. Γιατί χάθηκε μια ευκαιρία να συνδεθεί η νέα γενιά (έστω) , με την Ελλάδα. Να ενταχθεί ως μια αναπτυξιακή, πολιτική, κοινωνική και εθνική δύναμη σ ένα εθνικό σχεδιασμό στρατηγικής για το μέλλον της χώρας.
ΥΓ και ήταν τόσο απλό. Όσοι είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς καταλόγους έχουν το δικαίωμα συμμετοχής. Τόσο απλά. Πόσοι είναι αυτοί; Όφειλε το κράτος να γνωρίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου