Η ανάρτηση δεν έχει σαν σκοπό να μοιραστώ με τους "φίλους" το συναίσθημα της λύπης. Δεν θα ταίριαζε άλλωστε στη Βάσω.
Επιδιωξή μου είναι η εκδήλωση σεβασμού σε μια γυναίκα που την ταλαιπώρησε η ζωή αλλά η ίδια την αντιμετώπιζε με υπερηφάνεια και αισιοδοξία, ακόμη και τους τελευταίους πολύ δύσκολους μήνες της ζωής της.
Σεβασμό σε μια μάνα που ξενιτεύτηκε σε μεγάλη
Σεβασμό στην προσφορά της στην τοπική κοινωνία του Ελληνισμού είτε ως μέλος συλλόγων γονέων, είτε ως μέλος της ιδρυτικής επιτροπής του Ιδρύματος ΠΑΛΛΑΔΙΟΝ είτε ως μέλος του ΔΣ της Ελληνικής Κοινότητας Μονάχου.
Η ανάρτηση αυτή γίνεται όμως και για έναν επιπλέον λόγο. Η Βάσω Τσακαρέστου - Ζωγράφου είναι μέρος της ελληνικής πολιτικής ιστορίας αφού την περίοδο της χούντας, ως μέλος της Δημοκρατικής Άμυνας (αντιστασιακή οργάνωση) δικάζεται, και βασανίζεται στις φυλακές.
Η Βάσω όχι μόνο δεν μιλούσε σχεδόν ποτέ γι αυτό. Όχι μόνο δεν είχε την ανάγκη να αναφερθεί στην προσφορά της στον αγώνα για δημοκρατία αλλά δεν διεκδίκησε ποτέ τίποτε για την προσφορά της αυτή.
Στη φωτογραφία (η Βάσω στη δίκη της Δημοκρατικής Άμυνας το 1970). Οι περισσότεροι από αυτούς έγιναν στην πορεία Βουλευτές και Υπουργοί.
Γεια σου Βάσω ... καλό σου ταξίδι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου