Άλλη μια "αριστερή " υποκρισία

Τα κυβερνητικά στελέχη θα πρέπει να επαναδιατυπώσουν την θέση τους που θέλει τους γονείς, που αποφασίζουν να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία, «ολιγάρχες» και «ταξικούς αντίπαλους».

Κατ΄αρχήν, στα ιδιωτικά σχολεία φοιτούν και πολλά παιδιά στελεχών του κυβερνητικού συνασπισμού (του πρωθυπουργού μη εξαιρουμένου). Επίσης, το σημαντικότερο είναι ότι σε ιδιωτικά σχολεία, σε σχολές και φροντιστήρια ξένων γλωσσών πηγαίνουν χιλιάδες παιδιά, των οποίων οι οικογένειες στερούνται ακόμα και τα βασικά αγαθά για να καλύψουν τα έξοδα των διδάκτρων.Κι όλα αυτά στην προοπτική ότι τα παιδιά τους θα έχουν ένα καλύτερο αύριο.

Η συζήτηση για τον ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία σήμερα, εκτός από το ότι πρόκειται για ένα μεγάλο φάουλ της κυβέρνησης, θυμίζει την υποκρισία που κυριάρχησε πριν περίπου 8 χρόνια όταν δημιουργήθηκε ένα «κίνημα», στο όνομα της "δωρεάν παιδείας", ενάντια στο δικαίωμα ίδρυσης και λειτουργίας ιδιωτικών μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων στη χώρα μας, την ώρα που χιλιάδες νέοι κάθε χρόνο φεύγουν για να φοιτήσουν σε σχολές στο εξωτερικό. Αυτό βέβαια, σημαίνει μια αφαίμαξη τεράστιων ποσών από το εσωτερικό και τροφοδότηση των  ιδιωτικών πανεπιστήμιων άλλων χωρών, ενώ θα μπορούσαν να έμεναν αυτά τα ποσά στην χώρα μας.

Είναι σαφές ότι ο δημόσιος χαρακτήρας της εκπαίδευσης και η δυνατότητα πρόσβαση σ αυτήν όλων των πολιτών πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα για κάθε κοινωνία.
Το να ξορκίζεται, όμως, μόνο η ιδιωτική εκπαίδευση, χωρίς να αναβαθμίζεται η παρεχόμενη δημόσια εκπαίδευση στην ουσία λειτουργεί υπέρ της υποβάθμισης και της κατάργησης  της δημόσιας εκπαίδευσης, χωρίς μάλιστα να παρέχεται εναλλακτική λύση. 

Pegida: Δεν αρκεί μόνο η ιδεολογική αντιπαράθεση

Χθες «γιόρτασε» η Pegida στη Δρέσδη έναν χρόνο από την ίδρυση της. Από τότε δηλαδή που η ξενοφοβική αυτή οργάνωση βγήκε στους δρόμους για να διαδηλώσει ενάντια στο Ισλάμ, σε πολλές πόλεις της Γερμανίας και ιδιαίτερα, στην Δρέσδη.

Η χθεσινή συγκέντρωση ήταν σύμφωνα με τα ειδησεογραφικά δελτία μια από τις μαζικότερες, αλλά και πιο έντονες. Σ αυτό, σίγουρα έχει καθοριστικά συμβάλει το μεγάλο κύμα προσφύγων που εισρέει τους τελευταίους μήνες στην Γερμανία (και στην Ευρώπη) και προκαλεί φόβους και ανησυχίες σε κάποιους πολίτες.

Αρκεί όμως απλά μια ιδεολογική αντιπαράθεση με την Pegida με δηλώσεις και αντι-συγκεντρώσεις;
Αρκεί το σύνθημα για το δικαίωμα στη διαφορετικότητα και την συνύπαρξη των διαφορετικών πολιτισμών για να ξεπεραστεί η ανησυχία ;

Σίγουρα όχι. Καθώς, όλοι όσοι συμμετέχουν στην Pegida δεν είναι οπωσδήποτε φασίστες και ενάντιοι σε καθετί το «ξένο».
Για να καταρρεύσει η Pegida και ότι "συνώνυμο" υπάρχει που κινείται στο ίδιο πλαίσιο, οφείλει το κράτος (και όχι μόνο στην Γερμανία) να αντιμετωπίσει το θέμα των προσφύγων με σχέδιο που δεν θα ανατρέπει ριζικά τις συνθήκες ζωής των πολιτών.
Έτσι, όταν για παράδειγμα σε μια περιοχή με 4.000 κατοίκους έρχονται να προστεθούν άλλοι 4.000 πρόσφυγες είναι αυτονόητο ότι δύσκολα θα αποφευχθούν τα προβλήματα στην συνύπαρξη αυτής της κοινωνίας των 8.000 πλέον κατοίκων.
Όταν, για να έρθουμε στα δικά μας εντός Ελλάδος, «στοιβάζονται» χιλιάδες πρόσφυγες σε μια πλατεία, χωρίς προδιαγραφές στοιχειώδους υγιεινής,  δεν είναι λογική εξέλιξη να υπάρχει αναστάτωση ανάμεσα στους πολίτες;

Η Ε.Ε. δεν κατάφερε ούτε αυτήν την φορά να αναγνώσει έγκαιρα το πρόβλημα που φαινόταν ότι θα ξεσπάσει. Αλλά, έστω και τώρα, οφείλει να σχεδιάσει ένα τρόπο εγκατάστασης των προσφύγων που θα εξασφαλίζει συνθήκες  ανθρώπινης διαβίωσης.

Αργά ή γρήγορα τα λαϊκίστικα φυλλάδια τύπου BILD θα τιτλοφορούν με διάφορα μεμονωμένα επεισόδια με πρόσφυγες και θα δημιουργήσουν ακόμη μεγαλύτερη ένταση.

Η Ε.Ε. κινδυνεύει, για πρώτη φορά, να διαλυθεί  εκ των έσω από την ανάδειξη των ακροδεξιών κομμάτων που θα ποντάρουν στις ανησυχίες πολλών πολιτών.

Η αντίσταση των προοδευτικών πολιτών και μόνο δεν αρκεί στην επέλαση τέτοιων αντιλήψεων. H κάθε μια χώρα - αν δεν ληφθούν μέτρα - θα βρεθεί μπροστά σε καταστάσεις ανεξέλεγκτες. 

Μοιραίος για τη χώρα, μοιραίος και για την ΝΔ;

Ο ιστορικός του μέλλοντος θα σταθεί κριτικά απέναντι στον Αντώνη Σαμαρά, κυρίως για 3 γεγονότα που χαρακτηρίζουν την πολιτική διαδρομή του πρώην Πρωθυπουργού.

Κατά πρώτον για τη διάσπαση της ΝΔ το 1993 με τη δημιουργία της «Πολιτικής Άνοιξης», κατά δεύτερον για τη καταψήφιση της δανειακής σύμβασης (μνημόνιο) το 2010 και τέλος για την εμπλοκή του στην εκλογική διαδικασία Προέδρου της ΝΔ.

Το πρώτο φάνηκε να ξεπεράστηκε, αφήνοντας βέβαια ανοιχτό το ερώτημα αν η οριστική λύση για το όνομα της Μακεδονίας θα είναι ευνοϊκότερη από την τότε προσφερόμενη λύση (ο Αντώνης Σαμαράς είχε αιτιολογήσει την αποχώρησή του από τη ΝΔ για αυτό το λόγο).

Για το δεύτερο, οι φωνές κριτικής όλο και γίνονται περισσότερες. Καταλογίζουν στον Σαμαρά ότι για καθαρά προσωπικούς και κομματικούς λόγους καταψήφισε την πρώτη δανειακή σύμβαση του 2010, υποσχόμενος «άλλη πολιτική». Καθυστέρησε με τον τρόπο αυτό την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων που, στη συνέχεια – από τη θέση του Πρωθυπουργού -  ήθελε μετ' επιτάσεως να υλοποιήσει, αλλά όλα αυτά είχαν ως συνέπεια την καθυστέρηση της εξόδου της χώρας στις αγορές. Συμμετείχε (όπως βέβαια και ο Τσίπρας) στην πλατεία Συντάγματος, για να αναθεωρήσει την πολιτική του, όταν ανέλαβε την εξουσία, αποδίδοντάς την το χαρακτηρισμό ως της «μόνης λύσης».

Το τρίτο γεγονός αφορά την εκλογή νέου Προέδρου της ΝΔ. Αν και δεν έχει επίσημα δημοσιοποιηθεί είναι κοινό μυστικό ότι ο Αντώνης Σαμαράς επιλέγει τη δεξιά στροφή της ΝΔ, παρέχοντας στην προτίμησή του στην υποψηφιότητα του Τζιτζικώστα αρχικά και έπειτα του Γεωργιάδη. Μια δεξιά στροφή, όμως, δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα την αποδεχτεί η «κεντροδεξιά» χωρίς καμία αντίδραση. Μια επιλογή Τζιτζικώστα είναι πιθανό να οδηγήσει την ΝΔ πιο κοντά στα δυο ακροδεξιά κόμματα ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή.
Η αδυναμία να βρεθεί κοινός τόπος στα διαδικαστικά της εκλογής προέδρου της ΝΔ με αποτέλεσμα την μακρά προεκλογική περίοδο, έχει πιστωθεί στον Πρόεδρο της εφορευτικής τον Γραμματέα του κόμματος, Παπαμιμίκο, που τυχαίνει να είναι υποστηρικτής της υποψηφιότητας Τζιτζικώστα.

Η ΝΔ βρίσκεται μπροστά σε ένα ευαίσθητο σημείο, μια δύσκολη καμπή στην ιστορία της και η συμμετοχή του Σαμαρά δείχνει για άλλη μια φορά να είναι καθοριστική.
Το 2010 υπήρξε μοιραίος για τη χώρα. Το ερώτημα τώρα είναι αν θα αποβεί μοιραίος και για την ΝΔ.

Ανακοίνωση φορολόγησης ακινήτων εξωτερικού: ασχετοσύνη ή κουτοπονηριά;

 

 Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ως «ισοδύναμο μέτρο» (έσοδα στη θέση εκείνων που πλήττουν τους κοινωνικά αδύναμους) την «φορολόγησης ακινήτων εξωτερικού».
     
    Πως, όμως, είναι δυνατόν να φορολογήσουν τα ακίνητα στο εξωτερικό;
    Για άλλη μια φορά φαίνεται ότι η κυβέρνηση ανακοινώνει κάτι, χωρίς να έχει εξετάσει τις δυνατότητες επίτευξης αυτού που ανακοινώνει.
     
    Γιατί, π.χ. τον μόνιμο κάτοικο του εξωτερικού δεν μπορούν να τον φορολογήσουν, αφού αφενός το εισόδημά του προέρχεται από άλλη χώρα, αφετέρου αν έχει κάνει αγορά ακινήτου έχει πληρώσει όλους τους φόρους στη χώρα που ζει και εργάζεται.
     
    Στην άλλη περίπτωση, που προφανώς στοχεύει η ανακοίνωση της Κυβέρνησης, εκείνη των Ελλήνων που ζουν στην Ελλάδα, αλλά αγόρασαν ακίνητα στο εξωτερικό, θα πρέπει να διευκρινίσει με ποιο κριτήριο θα τους φορολογήσει;
    Αν δηλ. πληρώνουν, ήδη, εφορία στη χώρα που αγόρασαν το ακίνητο θα το (ξανα)φορολογηθούν στην Ελλάδα;
     
    Και αν ακόμη, σχεδιάζει να αφαιρέσει το ποσό που πληρώνουν στην χώρα διαμονής και να τους επιβληθεί το υπόλοιπο ποσό, θα πρέπει να βρει το κριτήριο κοστολόγησης αφού στις περισσότερες χώρες δεν υπάρχουν αντικειμενικές αξίες αλλά εμπορικές.
     Οι δε επαναπατρισθέντες που είχαν αγοράσει και φορολογηθεί για κάποιο ακίνητο στο εξωτερικό πως θα αντιμετωπιστούν ;
    Αντί λοιπόν, να αναζητήσουν το πόθεν έσχες για όσους αγόρασαν ακίνητα στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια, σπεύδουν να  ανακοινώσουν το περί «φορολόγησης ακινήτων εξωτερικού». Ασχετοσύνη ή λαϊκίστικη κουτοπονηριά;

ΥΓ: Το σχόλιο στοχεύει στην ανάδειξη της προχειρότητας της κυβέρνησης και της λαϊκίστικης προσέγγισης των θεμάτων. Ο υπογράφων δεν ανήκει στην κατηγορία των ιδιοκτητών ακινήτων στο εξωτερικό και  θεωρεί αυτονόητο ότι οι απόδημοι οφείλουν να συμβάλουν στην στήριξη της χώρας.

  

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ:«κλίνατε επί δεξι(ότερ)α» ;

Η εκλογή νέου Προέδρου στη Νέα Δημοκρατία αφορά, όσο και αν για κάποιους ακούγεται περίεργο, όλους τους πολίτες. Μέχρι να καταργηθεί η κοινοβουλευτική δημοκρατία, όπως φαντάζονται ή επιθυμούν ορισμένοι,  η λειτουργία των κομμάτων αφορά το ίδιο το πολίτευμά μας.

Είναι μάλλον, κοινή παραδοχή ότι τα ελληνικά κόμματα έχουν σοβαρό έλλειμμα δημοκρατίας. Είτε επειδή είναι προσωποπαγή είτε επειδή το πρωθυπουργο-κεντρικό σύστημα ενισχύει τους Προέδρους και αυτοί με τη σειρά τους, χρησιμοποιούν το ρόλο αυτό εις βάρος των διαδικασιών εσωτερικής δημοκρατίας. Επιπλέον, τα κόμματα λειτουργούν στην πράξη με ανώτερο όργανο την ίδια τους την Κοινοβουλευτική Ομάδα, υποσκελίζοντας τα όργανα και τις οργανώσεις των πολιτών.

Σήμερα την Προεδρία της ΝΔ διεκδικούν 4 υποψήφιοι. Και αν θέλαμε να κατατάξουμε ιδεολογικά τους υποψήφιους, δυο κινούνται στην λαϊκή δεξιά, ένας φέρεται ως εκφραστής της κεντροδεξιάς (αν και ο όρος κεντροαριστερά και κεντροδεξιά δεν αποτελεί ιδεολογικό χώρο) και ένας φέρεται να μπορεί να λειτουργεί ως εκπρόσωπος ενός συντηρητικού κόμματος καλύπτοντας τις διαφοροποιήσεις στο χώρο.

Η Νέα Δημοκρατία κατόρθωσε τα τελευταία χρόνια να περάσει σχεδόν αναίμακτα μέσα από τις συμπληγάδες πέτρες της οικονομικής κρίσης. Μπορεί να έχει εκλογική μείωση των ποσοστών της σε σχέση με την προ- κρίση εποχή, αλλά διατήρησε σχεδόν το 30% των πολιτών (ψηφοφόρων) και αυτό παρότι ξεκίνησε αντιμνημονιακά και στη συνέχεια κάλυψε απλά με το "ουδείς αναμάρτητος" την θεαματική κωλοτούμπα.

Τώρα που όλο και περισσότεροι καταλήγουν να υιοθετούν τις θεωρίες του 2010 όταν ξεκίνησαν οι δανειακές συμβάσεις, τώρα που όλοι μιλούν για "δανειακή σύμβαση ή δραχμή", που η πλειοψηφία ζητά "την κρίση να γίνει ευκαιρία", τώρα η ΝΔ βρίσκεται με το 29% των τελευταίων εκλογών σε μια καλή αφετηρία.

Τα ερωτήματα που τίθενται όμως, για την εκλογή νέου προέδρου είναι δυο.

1) Αν θα διατηρηθεί η ,,ψυχική,, ενότητα του χώρου. Αν δηλαδή η βάση του κόμματος δεν μπει σε μια εσωτερική αντιπαράθεση που θα προκαλέσει χρόνιες τριβές και αντιπαραθέσεις.

2) Αν, με γνώμονα να καλυφτούν οι δυο χώροι στα άκρα δεξιά της, δηλαδή των ΑΝΕΛ και της Χρυσής Αυγής, τα μέλη και οι φίλοι της ΝΔ προτιμήσουν μια κλίση επί δεξιά.

Δυστυχώς, το απολίτικο, ισοπεδωτικό και χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο "τέλος σ ότι είναι παλιό" μπορεί να οδηγήσει σε μια εξέλιξη που το "δήθεν" νέο θα εκπροσωπηθεί μέσα από μια επιλογή με έντονα χαρακτηριστικά της εθνικολαϊκής δεξιάς. Ο κίνδυνος αυξάνεται αν, όπως δείχνουν ήδη τα γεγονότα, η αντιπαράθεση πάρει και γεωγραφικά χαρακτηριστικά και μετατραπεί σε αντιπαράθεση ,,Βορρά-Νότου". 

Το εθνικά επικίνδυνο είναι στην αντιπαράθεση να κυριαρχήσει το προσφυγικό. Όχι ως θέμα συζήτησης αλλά ως αξιοποίηση ψήφων.

Η Νέα Δημοκρατία έχει αποδείξει ότι σε κρίσιμες στιγμές για την ίδια, ότι λειτουργεί απολύτως αυτοπροστατευτικά και προς το συμφέρον της.

Επειδή όμως στη χώρα μας διανύουμε μια περίοδο εποχή αντίφασης και τεράστιας υποκρισίας, σε μια ανοιχτή διαδικασία εκλογής δεν αποκλείονται και οι εκπλήξεις.