Για την αναγκαιότητα της ενότητας δεν μπορούν να πείσουν κανένα όσοι απεχώρησαν για να επιστρέψουν στη συνέχεια, ούτε οι εν αναμονή υποψήφιοι Πρόεδροι, ούτε οι για χρόνια εξ αποστάσεως παρατηρητές και αποστασιοποιημένα στελέχη, και βέβαια, ούτε εκείνοι που έχουν πρωτοστατήσει σε πολιτικούς εκβιασμούς και ανατροπές.
Επιπλέον, σήμερα πια δεν αρκούν οι δηλώσεις. Η μόνη λύση θα μπορούσε να έχει δοθεί μέσα από συγκεκριμένες διαδικασίες. Διαδικασίες με πολιτικό περιεχόμενο, αλλά και διαχρονικό συμβολισμό που θα στηρίζονται στη συλλογικότητα (την οποία κατά καιρούς όλοι ευαγγελίζονται, αλλά ποτέ δεν εφαρμόζουν). Έτσι, θα μπορούσαμε να αποδείξουμε στην πράξη τη θέλησή μας για πολιτική ενότητα.
Πόσο δύσκολο θα ήταν για παράδειγμα, αντί να μιλάμε για ΠΑΣΟΚ εξωτερικού και εσωτερικού, αντί ετεροχρονισμένα να φέρνουμε στο προσκήνιο τον ήλιο και τον Ανδρέα Παπανδρέου, να είχαμε προχωρήσει σε συγκεκριμένες προτάσεις που να πρόβαλαν τη διάθεση πραγματικής ενότητας;
Πόσο δύσκολο θα ήταν να είχε γίνει άμεση σύγκλιση του Πολιτικού Συμβουλίου (και στη συνέχεια σύγκλιση της ΚΠΕ για νομιμοποίηση της απόφασης του Πολιτικού Συμβουλίου)
όπου θα αποφασιζόταν :
Α. Η συγκρότηση κεντρικής εκλογικής επιτροπής με επικεφαλής τους Βαγγέλη Βενιζέλο και Γιώργο Παπανδρέου και μέλη όλους τους πρώην Γραμματείς του Κόμματος Κώστα Σκανδαλίδη, Κώστα Λαλιώτη, Μιχάλη Χρυσοχοίδη, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Νίκο Αθανασάκη, Γιάννης Ραγκούση, Σωκράτη Ξυνίδη, Μιχάλη Καρχιμάκη, Νίκο Ανδρουλάκη. Η επιτροπή θα ήταν υπεύθυνη για το σύνολο του προεκλογικού σχεδιασμού του κόμματος (πρόγραμμα, ψηφοδέλτια κλπ).
Β. Ο ορισμός συγκεκριμένης ημερομηνίας διεξαγωγής συνεδρίου (καταστατικού, οργανωτικού και προγραμματικού).
Γ. Η σύνθεση κεντρικής οργανωτικής επιτροπής Συνεδρίου, την οποία θα αποτελούσαν όλοι οι διατελέσαντες Γραμματείς του κόμματος.
Δ. Ο ορισμός του πρώην Προέδρου της Βουλής, Απόστολου Κακλαμάνη, ως Προέδρου της ΕΚΑΠ και υπεύθυνου για το σύνολο των διαδικασιών του συνεδρίου
Πόσο σπουδαίο θα ήταν να προσδιορίσουμε ένα πλαίσιο για το συνέδριο δηλ. :
Την εξασφάλιση της πραγματικής εκπροσώπησης των τοπικών οργανώσεων του ΠΑΣΟΚ από κάθε περιοχή της χώρας και στον Ελληνισμό της Διασποράς (όχι ανοιχτό συνέδριο μόνο για τους αξιωματούχους του δημοσίου που ζουν στην Αθήνα).
Την έγκαιρη κατάθεση των εισηγήσεων πλειοψηφιών και μειοψηφιών προς συζήτηση στο πλαίσιο ενός προσυνεδριακού διαλόγου.
Την ισότιμη δυνατότητα λόγου σ όλους τους συνέδρους, χωρίς διακρίσεις σε πρωτοκλασάτους και δευτεροκλασάτους.
Την ψηφοφορία (όχι δια ανάτασης χεριού ή δια βοής) για όλες τις κατατεθειμένες προτάσεις (που θα έχουν την υπογραφή ενός μίνιμουμ αριθμού συνέδρων).
Την διαδικασία -αμέσως μετά το συνέδριο- εκλογής όλων των οργάνων του κόμματος.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το Συνέδριο του κόμματος, εμείς οι Απόδημοι, το ζητήσαμε πολύ πριν το ζητήσει ο Γιώργος Παπανδρέου. Το ζητήσαμε επειδή ήταν το αυτονόητο στην θέση που βρισκόταν η παράταξη. Επειδή απλά, έτσι λειτουργούν τα κόμματα στις κοινωνίες που ζούμε εμείς. Δεν δημιουργούνται νέα όργανα, χωρίς να έχουν εγκριθεί από το Συνέδριο. Είναι ανιστόρητο και πολιτικά απαράδεκτο να συγκρίνουν κάποιοι τη Δημοκρατική Συμπαράταξη του Ανδρέα Παπανδρέου ή την διεύρυνση με 4 στελέχη της Αριστεράς και του φιλελεύθερου χώρου στην οποία είχε προχωρήσει ο Γιώργος Παπανδρέου με τη σημερινή ΔΗΠΑΡ, η οποία προβλέπεται να έχει δική της οργανωτική δομή παράλληλη με του ΠΑΣΟΚ.
Το «πάμε στις εκλογές και μετά θα κάνουμε συνέδριο» είναι ένδειξη ότι δεν έχει κατανοηθεί το περιεχόμενο της πρότασης. Δίχως προσδιορισμό του πλαισίου και των διαδικασιών του συνεδρίου, το πλέον πιθανό θα ήταν να γινόμαστε θεατές σε ένα ακόμη συνέδριο – φιέστα, όπου θα συμμετείχαν στην αρένα όλοι οι εκκολαπτόμενοι δελφίνοι της προεδρίας. που θα είχαν ενισχυθεί και από το εκλογικό αποτέλεσμα.
Έχουν εξαντληθεί τα χρονικά περιθώρια που όφειλαν τα πρωτοκλασάτα στελέχη να κατανοήσουν ότι εμείς τα εξουσιοδοτήσαμε να μας εκπροσωπούν και όχι για να δημιουργήσουν μια κλειστή κάστα, στην οποία θα διαχειρίζονται την εξουσία στο όνομά το δικό μας, αλλά και στο όνομα εκατοντάδων χιλιάδων φίλων και ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα τα απλά μέλη του, που ανιδιοτελώς στάθηκαν δίπλα του σε όλες τις μεγάλες και κρίσιμες μάχες, όταν η κοινωνία ήταν απέναντι, είτε το 1989, είτε 2009-2011.
Κώστας Τάτσης
Γραμματέας Τομέα Απόδημου Ελληνισμού του ΠΑΣΟΚ
Όλα δείχνουν ότι η Βουλή δεν θα μπορέσει να εκλέξει νέο Πρόεδρο και το αργότερο την 1η Φεβρουαρίου θα έχουμε εθνικές εκλογές. Αυτή θα είναι η τρίτη εκλογική αναμέτρηση μέσα σε μόλις 2 1/2 περίπου χρόνια.
Γιατί όμως, να είναι πρόβλημα η προσφυγή στις κάλπες; Γιατί να θεωρείται αρνητικό η έκφραση της ετυμηγορίας του ελληνικού λαού ;
Στην αναζήτηση αυτής της απάντησης δεν θα γίνει εκτεταμένη αναφορά σε δυο στοιχεία -που παρότι έχουν βαρύνουσα σημασία θα παρεκτρέψουν την οπτική μας από το ουσιαστικό ερώτημα του αν υπάρχει λόγος να γίνουν οι εκλογές.
Πρώτον, ότι πρέπει κάποτε επιτέλους να αποσυνδεθεί η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από την προσφυγή στις κάλπες και βέβαια να σταματήσουμε να ισοπεδώνουμε το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Δεύτερον, το σενάριο ότι μια ενδεχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα πάει σε μετωπική σύγκρουση με τους δανειστές.
Θα επιμείνουμε στο ερώτημα αν υπάρχει λόγος να πάμε σε εκλογές εστιάζοντας σε δυο ζητήματα.
Θέλει η κοινωνία τις εκλογές ; Υπάρχει δυσαρμονία μεταξύ της κοινωνίας και Βουλής ;
Από όσο δείχνουν τα στοιχεία, όχι. Παρόλο που οι δημοσκοπήσεις στη χώρα μας είθισται να αποτυπώνουν λιγότερο την κοινή γνώμη και περισσότερο, να διαμορφώνουν τα αποτελέσματα της επόμενης δημοσκόπησης, ας σταθούμε στις πιο πρόσφατες από αυτές που δημοσιεύτηκαν το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Της ALCO για το Πρώτο Θέμα και της Καπα Research για το ΒΗΜΑ.
Τι προκύπτει από τις δυο αυτές έρευνες ;
Ότι τα πολιτικά κόμματα που διακηρύσσουν ότι θέλουν να προκληθούν εκλογές δηλαδή ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΕΛ (δεν μετράμε την Χρυσή Αυγή) στην πρώτη δημοσκόπηση συγκεντρώνουν όλα μαζί στην πρόθεση ψήφου 34,9%, ενώ στην δεύτερη 31,3 (Το κόμμα των "ψεκασμένων" δεν φαίνεται στην δεύτερη έρευνα να μπαίνει στη Βουλή).
Από την άλλη, τα κόμματα που δεν επιθυμούν πρόωρη προσφυγή στην κάλπη (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ) συγκεντρώνουν στις δημοσκοπήσεις 31,3% (ALCO) και 34,4% (Καπα Research)
Μάλιστα, στην δημοσκόπηση της Καπα Research φέρεται το 57,8% έναντι του 36,5% να επιθυμεί να εκλεγεί νέος Πρόεδρος Δημοκρατίας απόν την παρούσα Βουλή, χωρίς εκλογές.
Συνεπώς δεν διαφαίνεται δυσαρμονία μεταξύ κοινωνίας και Βουλής, όπως εξάγεται από το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών (δεν αναπτύχθηκε πλειοψηφικό ρεύμα), αλλά το πιστοποιούν και οι δημοσκοπήσεις. Ίσως, θα μπορούσε να διαπιστώσει κανείς το αντίθετο, δηλ. τη σύγχυση στην οποία έχει περιέλθει και έχει ριζώσει στη κοινωνία, αφού δεν υπάρχουν ξεκάθαρα μηνύματα και εντολές. Αν, έστω και οριακά, ο ΣΥΡΙΖΑ έβλεπε αυτοδυναμία, αν υπήρχε ένα συμπαγές κοινωνικό ρεύμα υπέρ της πολιτικής του, οι εκλογές ήταν επιβεβλημένες, ενόψει και της νέας συμφωνίας.
Τι διαφορετικό μπορεί να προκύψει από τις εκλογές σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση;
Αυτό που σίγουρα θα συμβεί είναι ότι θα χαθεί πολύτιμος πολιτικός χρόνος, αντίστοιχα με το 2012, που θα ενισχύσει την αβεβαιότητα όλων και για όλα. Του λαού, πρώτα απ όλα, αλλά και των επενδυτών, των αγορών, των δανειστών κλπ.
Μάλιστα, επειδή είναι πιθανό το σενάριο να μην είναι στη Βουλή των κόμμα των ΑΝΕΛ, ο ΣΥΡΙΖΑ με δεδομένη την άρνηση του ΚΚΕ για συνεργασία, θα βρεθεί στη δύσκολη θέση να συμπορευτεί με τα κόμματα που μέχρι πρότινος κατηγορούσε για "εθνική προδοσία". Αυτό είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι θα το πράξει σε κάποια στιγμή, αλλά ίσως χρειαστεί να "του επιβληθεί" μέσα από επαναληπτικές εκλογές, ώστε να το αποδεχτούν πιο εύκολα οι ψηφοφόροι του. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο όμως, σημαίνει ότι τουλάχιστον μέχρι τα τέλη Απριλίου δεν θα έχουμε στη χώρα Κυβέρνηση, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Αυτή η "ανωμαλία"- η καθυστέρηση θα οδηγήσει τη χώρα σε ακόμη ποιο αδύναμη διαπραγματευτική θέση απέναντι στους δανειστές.
Θα πρέπει δε να επισημάνουμε ότι θα ήταν τελείως διαφορετικό αν προκηρύσσονταν εκλογές επειδή θα πλησίαζε η λήξη της θητείας της κυβέρνησης, από την τωρινή κίνηση με το πολιτικό σύστημα να προκαλεί εκλογές, οι οποίες, σύμφωνα με τα παραπάνω, δεν πρόκειται να προσφέρουν τίποτε το διαφορετικό. Η πρόφαση ότι σχεδόν πάντα η εκλογή Προέδρου χρησιμοποιήθηκε πολιτικά, προσκρούει στην εξαιρετικά ακραία και δραματική κατάσταση που βιώνει η χώρα, η οποία δεν έχει σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Και οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι από το 2009 έχουν αλλάξει πολλά και οι όποιες ενέργειες στην πολιτική σκηνή δεν περιορίζονται μόνο για εσωτερική κατανάλωση αλλά έχουν αντίκτυπο σε ευρωπαϊκό -τουλάχιστον - επίπεδο.
