Μπορεί να χρειάστηκε το δημοσίευμα της Frankfurter Rundschau, την τελευταία εβδομάδα, ώστε να μας υπενθυμίσουν τα ξένα ΜΜΕ τις ευθύνες της ΝΔ και του Κώστα Καραμανλή για το ότι έφθασε η χώρα στα όρια της χρεωκοπίας -μια αλήθεια που αποσιωπάται τόσο από τα ελληνικά ΜΜΕ, όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης- αλλά δεν έχουν περάσει δα και είκοσι χρόνια από το 2009, ώστε ο ελληνικός λαός να "ξεχάσει".
Το δημοσίευμα προκλήθηκε με αφορμή τις φήμες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας στον ελληνικό τύπο σχετικά με την πρόταση να αναλάβει νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο πρώην Πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής.
Χθες, ο Υπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης προκειμένου να εξηγήσει τους κινδύνους για τη χώρα από την παροχολογία του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, σύγκρινε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τον Γιώργο Παπανδρέου.
Ο κατά τα άλλα δηλών υπέρμαχος των μεταρρυθμίσεων Υπουργός, προφανώς το 2009 μέχρι το τέλος του 2011 δεν βρισκόταν στην Ελλάδα, ούτε πριν αποτελούσε μέλος του κοινοβουλίου και της κυβέρνησης που έφερε τη χώρα στο χείλος του γκρεμού, Μαλλον δεν βρισκόταν καν στην επικράτεια της Ε.Ε.
Γιατί τότε θα γνώριζε ότι την ώρα που χρειαζόταν η εθνική συστράτευση όλων των δυνάμεων ώστε να βρεθεί ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κατάστασης απέναντι σε μια Ευρώπη αρνητική και ανήμπορη να κατανοήσει και να δράσει, ο σημερινός Πρωθυπουργός, ο Αντ. Σαμαράς ήταν εκείνος που συναγωνίζοταν στην ρητορική τον Τσίπρα και το ΠΑΜΕ.
Σε όλες τις εκκλήσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για εθνική συνεννόηση ο Σαμαράς σχεδίαζε το Ζάππειο 1 και Ζάππειο 2. Τότε, που ο Σαμαράς δέχτηκε δημόσια αποδοκιμασία τόσο από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, όσο και από συντηρητικούς αρχηγούς κρατών. Ακόμη και τότε που ο Γ. Παπανδρέου παραμερίζοντας το συμφέρον του και το πολιτικό του μέλλον πρότεινε συγκυβέρνηση, ο Σαμαράς χειρίστηκε την πρόταση με καθαρά μικροκομματικούς όρους.
Με μοναδικό στόχο, αυτόν που τώρα έχει θέσει ο Τσίπρας, να ρίξει την κυβέρνηση για να γίνει ο ίδιος Πρωθυπουργός.
Τελικά, βέβαια, κατάφερε να αναρριχηθεί στην εξουσία και στη συνέχεια, να ξεχάσει τα Ζάππεια και να λάβει χειρότερα οικονομικά μέτρα από εκείνα τις διετίας.
Δεν θα αναλωθούμε στην εύκολη και επιπόλαια κριτική ότι η τότε κυβέρνηση δεν διαπραγματεύτηκε. Θα θέσουμε όμως, το ερώτημα πώς θα ήταν η χώρα σήμερα αν ήταν ενωμένο το πολιτικό σύστημα το 2009, αν δεν κάναμε διπλές εκλογές το 2012 (που απεδεδειγμένα γύρισαν τη χώρα πολύ πίσω με κίνδυνο πτώχευσης, χωρίς κάποια ουσιαστική διαφορά μεταξύ των 2 εκλογικών αναμετρήσεων).
Γιατί αν κάποιες μεταρρυθμίσεις είχαν ληφθεί, θα είχαν δημιουργηθεί συντομότερα οι υποδομές που θα απέδιδαν, τα μέτρα πχ κατά της φοροδιαφυγής και της σπατάλης του δημόσιου χρήματος και άρα, οι περικοπές μισθών και συντάξεων στους χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους δεν θα ήταν αναγκαίες ή θα γίνονταν σε περιορισμένο βαθμό.
Άρα, κύριε Μητσοτάκη, τελικά ο Τσίπρας αντιγράφει τον Γιώργο Παπανδρέου ή τον Αντώνη Σαμαρά και ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της ΝΔ, το κόμμα σας ;
