Με αφορμή τη συμμετοχή πρώην Υπουργών του ΠΑΣΟΚ στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αναπτύχθηκε μια «συζήτηση» σχετικά με τις μεταγραφές στους πολιτικούς χώρους.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι εάν, κατά πόσο και γιατί, η «μεταγραφή» σ άλλο πολιτικό χώρο είναι κατακριτέα, αλλα και αν είναι- και πότε- δικαιολογημένη η αποδοκιμασία τους.
Εννοείτε ότι οι όποιες επικρίσεις δε μπορεί να γίνονται βάση ποδοσφαιρικών όρων, δηλ. με τη λογική ότι ο δικός μας παίκτης δεν πρέπει να παίζει στην αντίπαλη ομάδα.
Γενικά, είναι κατανοητό ότι η αποχώρηση από ένα πολιτικό φορέα και η ένταξη σ άλλον, δεν είναι κατακριτέο. Και αυτό αν το συγκεκριμένο στέλεχος, κρίνει ότι η πορεία του κόμματος που συμμετέχει κινείται σε τροχιά αντίθετη απ εκείνη που ο ίδιος επιθυμεί. Δεν μπορεί λοιπόν, να «ποινικοποιηθεί» η επιλογή της μεταγραφής.
Είναι στην προκειμένη περίπτωση των πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ που τρέχουν να ενταχθούν τα τελευταία χρόνια στο ΣΥΡΙΖΑ έτσι τα πράγματα; Υπάρχει αυτή η « προυπόθεση» ;
Δύσκολα θα μπορέσουμε να απαντήσουμε θετικά στο ερώτημα.
Όσο να θέλουν να εξηγήσουν την ιστορία με το δικό τους αφήγημα, γεγονός αδιαμφισβήτητο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε μια δανειακή σύμβαση (μνημόνιο), παρότι είχε αρνηθεί να συμμετέχει στα προηγούμενα, ενώ είχε να αντιμετωπίσει πολύ μικρότερο έλλειμμα από εκείνο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το 2010.
Συμφώνησε σε μια δανειακή σύμβαση τον Ιούλιο του 2015, όταν ήταν εκτός δευτέρου μηνομονίου. Για να γίνει πιο σαφές. Γιατί είναι αποδεκτό να ψηφίσει μνημόνιο ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν η οικονομία είχε πολύ μικρότερο έλλειμα, αλλά δεν το αποδεχόταν ως αναγκαίο το 2010 (που ακόμη και με τα "στοιχεία" των λαίκιστών) το έλλειμμα ήταν τριπλάσιο αυτού του 2015 ;
Επίσης, αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι, όσα λάθη χειρισμού ή τακτικής να καταλογίσουμε στον Παπανδρέου και στην Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σίγουρα τα λάθη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν καταστροφικά, κάτι που εμμέσως, πλην σαφώς, αποδέχονται τα ίδια της κυβερνητικά στελέχη.
Αν μάλιστα οι πρώην Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ οδηγήθηκαν στην μεταγραφή λόγω της συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με ΝΔ και ΔΗΜΑΡ (Κουβέλη) και αυτό το επιχείρημα καταρρέει ως χάρτινος πύργος, αφενός γιατί ο Κουβέλης σήμερα είναι εκ των βασικών υποστηρικτών του Τσίπρα και από τους κύριους διεκδικητές κυβερνητικού θώκου, αφετέρου πιο δεξιά από τον Καμμένο και την παρέα του είναι ο Κασιδιάρης και ο τοίχος.
Άρα; Προφανώς υπάρχει η απόλυτη ασυνέπεια στη στάση και στην ανάπτυξη των επιχειρημάτων. Αν οι πάλαι πότε «αντιμνημονιακοί» πρώην Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ ήθελαν να είναι συνεπείς με τον εαυτό τους θα έπρεπε να επιλέξουν την Πλεύση Ελευθερίας της Κωνσταντοπούλου ή τη ΛΑΕ του Λαφαζάνη ή το ΚΚΕ.
Αν οι πάλαι πότε «αντιμνημονιακοί» πρώην Υπουργοί και στελέχη του ΠΑΣΟΚ ήθελαν να είναι συνεπείς, θα έδιναν την ίδια ερμηνεία στα ίδια γεγονότα. Ή είναι «εθνικό ξεπούλημα» οι ιδιωτικοποιήσεις ή δεν είναι, ή γίναμε «προτεκτοράτο» όπως έλεγαν πριν λίγα χρόνια ή όχι.
Προφανώς, το αρχικό μας ερώτημα απαντήθηκε. Προφανώς, είναι φυσιολογικό με το πέρασμα του χρόνου και τα γεγονότα να αλλάζεις τον πολιτικό χώρο που σε εκφράζει και να συμμετέχεις σε άλλον. Δεν είναι λογικό όμως να αλλάζεις χώρο και να εντάσσεσαι σε κάποιον που κάνει τα ίδια, σε μεγαλύτερη ένταση (και με μεγάλη αδεξιότητα) για τα οποία, εσύ υποτίθεται ότι έφυγες από το δικό σου. Αυτός είναι ο απόλυτος οπορτουνισμός, πολύ περισσότερο εάν η νέα επιλογή σου, προφέρει … «θέση». Σε σένα ή στο άμεσο περιβάλλον σου.
ΥΓ: Η φωτογραφία του Καμμένου δεν είναι εκ παραδρομής. Στο συγκεκριμένο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούσε τους συνέδρους "συντρόφισσες και σύντροφοι", δηλαδή τους πρώην Υπουργούς, βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ ...
Εννοείτε ότι οι όποιες επικρίσεις δε μπορεί να γίνονται βάση ποδοσφαιρικών όρων, δηλ. με τη λογική ότι ο δικός μας παίκτης δεν πρέπει να παίζει στην αντίπαλη ομάδα.
Γενικά, είναι κατανοητό ότι η αποχώρηση από ένα πολιτικό φορέα και η ένταξη σ άλλον, δεν είναι κατακριτέο. Και αυτό αν το συγκεκριμένο στέλεχος, κρίνει ότι η πορεία του κόμματος που συμμετέχει κινείται σε τροχιά αντίθετη απ εκείνη που ο ίδιος επιθυμεί. Δεν μπορεί λοιπόν, να «ποινικοποιηθεί» η επιλογή της μεταγραφής.
Είναι στην προκειμένη περίπτωση των πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ που τρέχουν να ενταχθούν τα τελευταία χρόνια στο ΣΥΡΙΖΑ έτσι τα πράγματα; Υπάρχει αυτή η « προυπόθεση» ;
Δύσκολα θα μπορέσουμε να απαντήσουμε θετικά στο ερώτημα.
Όσο να θέλουν να εξηγήσουν την ιστορία με το δικό τους αφήγημα, γεγονός αδιαμφισβήτητο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε μια δανειακή σύμβαση (μνημόνιο), παρότι είχε αρνηθεί να συμμετέχει στα προηγούμενα, ενώ είχε να αντιμετωπίσει πολύ μικρότερο έλλειμμα από εκείνο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το 2010.
Συμφώνησε σε μια δανειακή σύμβαση τον Ιούλιο του 2015, όταν ήταν εκτός δευτέρου μηνομονίου. Για να γίνει πιο σαφές. Γιατί είναι αποδεκτό να ψηφίσει μνημόνιο ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν η οικονομία είχε πολύ μικρότερο έλλειμα, αλλά δεν το αποδεχόταν ως αναγκαίο το 2010 (που ακόμη και με τα "στοιχεία" των λαίκιστών) το έλλειμμα ήταν τριπλάσιο αυτού του 2015 ;
Επίσης, αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι ότι, όσα λάθη χειρισμού ή τακτικής να καταλογίσουμε στον Παπανδρέου και στην Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, σίγουρα τα λάθη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ήταν καταστροφικά, κάτι που εμμέσως, πλην σαφώς, αποδέχονται τα ίδια της κυβερνητικά στελέχη.
Αν μάλιστα οι πρώην Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ οδηγήθηκαν στην μεταγραφή λόγω της συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με ΝΔ και ΔΗΜΑΡ (Κουβέλη) και αυτό το επιχείρημα καταρρέει ως χάρτινος πύργος, αφενός γιατί ο Κουβέλης σήμερα είναι εκ των βασικών υποστηρικτών του Τσίπρα και από τους κύριους διεκδικητές κυβερνητικού θώκου, αφετέρου πιο δεξιά από τον Καμμένο και την παρέα του είναι ο Κασιδιάρης και ο τοίχος.
Άρα; Προφανώς υπάρχει η απόλυτη ασυνέπεια στη στάση και στην ανάπτυξη των επιχειρημάτων. Αν οι πάλαι πότε «αντιμνημονιακοί» πρώην Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ ήθελαν να είναι συνεπείς με τον εαυτό τους θα έπρεπε να επιλέξουν την Πλεύση Ελευθερίας της Κωνσταντοπούλου ή τη ΛΑΕ του Λαφαζάνη ή το ΚΚΕ.
Αν οι πάλαι πότε «αντιμνημονιακοί» πρώην Υπουργοί και στελέχη του ΠΑΣΟΚ ήθελαν να είναι συνεπείς, θα έδιναν την ίδια ερμηνεία στα ίδια γεγονότα. Ή είναι «εθνικό ξεπούλημα» οι ιδιωτικοποιήσεις ή δεν είναι, ή γίναμε «προτεκτοράτο» όπως έλεγαν πριν λίγα χρόνια ή όχι.
Προφανώς, το αρχικό μας ερώτημα απαντήθηκε. Προφανώς, είναι φυσιολογικό με το πέρασμα του χρόνου και τα γεγονότα να αλλάζεις τον πολιτικό χώρο που σε εκφράζει και να συμμετέχεις σε άλλον. Δεν είναι λογικό όμως να αλλάζεις χώρο και να εντάσσεσαι σε κάποιον που κάνει τα ίδια, σε μεγαλύτερη ένταση (και με μεγάλη αδεξιότητα) για τα οποία, εσύ υποτίθεται ότι έφυγες από το δικό σου. Αυτός είναι ο απόλυτος οπορτουνισμός, πολύ περισσότερο εάν η νέα επιλογή σου, προφέρει … «θέση». Σε σένα ή στο άμεσο περιβάλλον σου.
ΥΓ: Η φωτογραφία του Καμμένου δεν είναι εκ παραδρομής. Στο συγκεκριμένο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούσε τους συνέδρους "συντρόφισσες και σύντροφοι", δηλαδή τους πρώην Υπουργούς, βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου